یکی از مشکلاتی که کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم با آن مواجه‌اند، پرخاشگری  می باشد که روند آموزش و توانبخشی آنها را با مشکل مواجه می‌کند و موجب تأخیر در کسب مهارت‌های رشدی می‌شود. بر این اساس، هدف تحقیق و پژوهش حاضر، بررسی تأثیر اب درمانی در هیدرومِد بر میزان پرخاشگری کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم می ­باشد.

 اوتیسم یا درخودماندگی، نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال تا پیش از سه‌سالگی بروز می‌کند و علّت اصلی آن هنوز ناشناخته است. به کسانی که این اختلال را دارند اوتیستیک یا درخودمانده گفته می‌شود. این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است.

اختلال طیف اوتیسم یکی از اختلالات عصبی رشدی پیچیده است که می تواند منجر به مشکلاتی در تفکر، احساس، زبان و توانایی ارتباط با دیگران گردد. این اختلال با دو معیار کلی نقص در تعامل و ارتباط اجتماعی و نیز رفتارها، علایق و فعالیت های محدود و کلیشه ای معرفی می شود. کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم ممکن است با رفتارهای ناسازگارانه اضافی از جمله آسیب به خود، کج خلقی شدید، رفتارهای کلیشه ای و پرخاشگری خود را نشان دهند. به طور کلی والدین، مراقبان و متخصصان سلامت روان اغلب گزارش هایی در مورد خشونت و پرخاشگری در کودکان و نوجوانان دارای اختلال طیف اوتیسم ارائه نموده اند. هر اندازه که شدت اختلال بیشتر باشد، شدت و فراوانی این گونه رفتارها نیز افزایش می یابد.

پرخاشگری یک رفتار است که موجب تهدید و یا آسیب رساندن می شود و ممکن است به طور کلامی و یا فیزیکی مثل ضربه زدن، از گرفتن و پرتاب کردن اشیا باشد. همچنین یک فرد می تواند رفتار پرخاشگرانه را با فرکانس های متغییر (از لحاظ شدت و مدت پرخاشگری) از خود نشان دهد. مشکلات رفتاری و رفتارهای پرخاشگرانه به طور خاص با ضعف در مهارت های کلامی، مهارتهای غیرکلامی، عملکرد شناختی و مهارتهای انطباقی همبستگی دارد. از بین این رفتارها، رفتارهای خودآزاری و رفتارهای پرخاشگرانه می تواند باعث بروز آسیب های جدی برای فرد و اطرافیانش گردد، به همین دلیل تاکنون بحث های زیادی در مورد بهترین راه درمان این رفتارها صورت گرفته است.

در این میان رویکردهای درمانی متفاوتی توسط درمانگران و پژوهشگران تدوین شده اند که یکی از جدیدترین آنها آب درمانی در هیدرومد است. آب درمانی به معنی استفاده از آب در هر یک از اشکال آن  در درجه حرارتها، طول مدت و فشارهای مختلف، برای ارتقای سلامت و یا درمان بیماری ها است.

این روش بر اساس اصول شناور بودن، فشار هیدرو استاتیک، تلاطم و جریان است که به ارائه محرکهای حسی از طریق درجه حرارت آب، بهبود گردش خون و آرام سازی عضلات می پردازد. استفاده از آب در اشکال مختلف و در دماهای مختلف می تواند اثرات مختلفی را بر روی سیستم های مختلف بدن بگذارد.

 اثرات آب درمانی با تسکین درد، کاهش اسپاسم، آرامش عضلانی، افزایش گردش خون، تقویت عضلات و بهبود اعتماد به نفس مرتبط بوده است.

مطالعات گوناگونی به افزایش آرامش بدن زمانی که بیمار منفعلانه در حمام آب گرم بود، اشاره کرده اند.  در پژوهشی نشان داده شد که فعالیت در آب فرصت را برای تعامل اجتماعی و بازی فراهم می آورد که هر یک می توانند موجب رشد زبان، بهبود عزت نفس، خودآگاهی و حس موفقیت گردد.

 در سالهای اخیر تمرکز بر روی مداخلات آب درمانی برای افراد دارای ناتوانی افزایش یافته است و تاکنون برای گروههای مختلفی از جمله کودکان معلول و تأخیر حرکتی استفاده شده است. با این حال بررسی های محدودی بر روی اثربخشی آب درمانی در کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم انجام شده است.

 در مطالعه ای به شناسایی درک درمانگران از فواید آب درمانی در هیدرومِد بر کودکان اوتیسم پرداخته شد. در این مطالعه هجده درمانگر که برنامه آب درمانی را برای کودکان اوتیسم اجرا کرده بودند، حضور داشتند و گزارش هایی مبنی بر افزایش قابل توجه در مهارت های شنا، توجه، قدرت عضلانی، تعادل، تعدیل حس لامسه، شروع و حفظ تماس چشمی ارائه کردند. همچنین آب درمانی موجب بهبود تعاملات اجتماعی کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم می شود.

با توجه به اینکه مطالعات پیشین نشان داده اند آب درمانی و حمام آب گرم می تواند بر فعالیت های درونی و بیرونی اثر گذاشته و موجب آرامش و بهبود مهارتهای ارتباطی افراد گردد، می توان چنین برداشت کرد که آب درمانی می تواند در کاهش مشکلات رفتاری افراد دارای اختلال طیف اوتیسم نیز مؤثر واقع شود.

با این حال تاکنون مطالعات اندکی به بررسی آب درمانی بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان و نوجوانان دارای اختلال اوتیسم پرداخته اند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر آب درمانی بر پرخاشگری کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم می باشد.

مواد و روش­ ها
پژوهش حاضر از نوع مورد منفرد با طرح ABA است. جامعه آماری شامل کلیه کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم استان البرز می‌باشد. با استفاده از روش نمونه ­گیری هدفمند 3 کودک دارای اختلال طیف اوتیسم انتخاب شدند. ابزار پژوهش، مقیاس تشخیص اوتیسم گیلیام و چک­لیست محقق ساخته سنجش پرخاشگری بود. جلسات درمانی طبق برنامه Halliwick و به مدت 2 ماه طی 8 هفته (16 جلسه) انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، پس از رسم نمودار و محفظه ثبات و روند برای نمودارها، با کاربرد روش تحلیل درون­موقعیتی و بین موقعیتی، اثربخشی متغیر مستقل بر متغیر وابسته بررسی شد.
یافته­ ها
طی تحلیل دیداری نمودار داده‌ها، مداخله در هر سه آزمودنی اثربخش بوده است. درصد داده‌های غیرهمپوشی (PND) در دو موقعیت خط پایه و مداخله برای سه آزمودنی به ترتیب 100%، 5/87% و 100% بود. نتایج نشان داد که آب­درمانی در هیدرومِد به طور قابل توجهی موجب کاهش پرخاشگری کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم می‌شود.

نتیجه­ گیری
نتایج پژوهش حاضر نشان داد که آب­درمانی موجب کاهش پرخاشگری کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم می‌شود. با توجه به این نتایج پیشنهاد می‌شود پژوهش‌های بیشتری در این زمینه انجام شود تا میزان اثربخشی آن در موقعیت‌های مختلف و با آزمودنی‌های متفاوت اثبات گردد. برای دیدن نتایج و کسب اطلاعات بیشتر در خصوص این مقاله اینجا کلیک کنید.

 

*جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.

 


تجهیزات آبدرمانی

ورزش در آب در هیدروجیم برای تمام گروه های سنی – از کودکان تا افراد سالمند – مفید است. حتی افرادی که با آسیب دیدگی های عضلانی، تاندون یا استخوان مواجه شده اند و همچنین افراد دارای اضافه وزن و ن باردار می توانند ورزش در آب را امتحان کنند.

هر نوع ورزشی برای سلامت بدن انسان خوب است، و ورزش هایی که با آب سر و کار دارند، در زمره تمرینات کم فشار قرار می گیرند، که می تواند از بسیاری جهات برای انسان مفید باشد.

هنگامی که در هیدروجیم هستید، بدن حدود 90 درصد سبک‌تر احساس می شود. این به معنای آن است که هنگام ورزش در آب، بدن اثری مشابه با ورزش در خشکی را تجربه نمی کند.

همچنین، ورزش در آب در هیدروجیم شما را از روتین های یکنواخت در باشگاه دور می کند. با انجام ورزش های آبی در هیدروجیم، شما می توانید طی مدت زمان انجام تمرینات ورزشی شادابی خود را حفظ کنید، در شرایطی که یک روتین تمرینات ورزشی در خشکی می تواند به طور معمول با خستگی و افت سطوح انرژی همراه باشد. افزون بر این، ورزش در آب سرگرم کننده و لذت بخش است.

ورزش در آب در هیدروجیم برای تمام گروه های سنی – از کودکان تا افراد سالمند – مفید است. حتی افرادی که با آسیب دیدگی های عضلانی، تاندون یا استخوان مواجه شده اند و همچنین افراد دارای اضافه وزن و ن باردار می توانند ورزش در آب در هیدروجیم را امتحان کنند.

ورزش کردن در هیدروجیم یک نوع فعالیت درمانی است که هم از نظر جسمانی و هم از نظر روانی برای انسان مفید است. در ادامه با برخی از فواید ورزش در آب در هیدروجیم  بیشتر آشنا می شویم.

کمک به کاهش وزن

ورزش های آبی در هیدروجیم می توانند به کاهش وزن سریع کمک کنند. در ورزش های آبی در هیدروجیم، تمرینات قدرتی و هوازی با مقاومت آب ترکیب می شوند. این به معنای آن است که کل بدن به فعالیت وادار می شود.

با توجه به شدت تمرینات و وزن شما، زمانی که روزانه برای حدود 30 تا 60 دقیقه ورزش آبی انجام می دهید، شما می توانید 300 تا 500 کالری در روز بسوزانید.

مطالعه ای که در سال 2010 در نشریه Journal of Obesity منتشر شد، نشان داد که دویدن در آب می تواند به کاهش چربی بدن و اندازه دور کمر و همچنین بهبود تناسب هوازی و کیفیت زندگی کمک کند.

مطالعه ای دیگر که در سال 2014 در نشریه Journal of Exercise Rehabilitation منتشر شد نیز نشان داد که ورزش آبی منظم در هیدروجیم می تواند به کاهش درصد چربی بدن کمک کند.

بهبود سلامت مفاصل

همان گونه که پیش‌تر اشاره شد، ورزش های آبی در هیدروجیم در دسته ورزش های کم فشار قرار دارند، که به بهبود سلامت مفاصل کمک می کنند. هنگام انجام یک ورزش آبی در هیدروجیم، شناوری در آب موجب می­شود تا فشار زیادی به مفاصل وارد نشود. همچنین، این شرایط اثرات منفی مانند درد و خستگی را به حداقل می رساند.

این برای افرادی که از برخی بیماری های مرتبط با مفاصل، مانند آرتریت، رنج می برند یا افرادی که دوره توانبخشی جسمانی را پشت سر می گذارند، بسیار مفید است.

 

بهبود انعطاف پذیری و تحرک

طی انجام ورزش هایی که در خشکی انجام می شوند حرکات بدن به واسطه اثرات نیروی گرانش زمین و نگرانی از زمین خوردن محدود می شوند. اما هنگام ورزش در آب در هیدروجیم ، قرار گرفتن بدن در برابر مقاومت آب به انعطاف پذیری بیشتر و افزایش دامنه حرکت مفاصل کمک می کند.

ورزش در آب در هیدروجیم برای بهبود انعطاف پذیری پشت و قسمت پایین بدن مفید هستند. انعطاف پذیری عنصری مهم برای تناسب اندام محسوب می شود، زیرا انعطاف پذیری کم می تواند دامنه حرکت و تحرک را محدود کرده، تعادل و هماهنگی را کاهش دهد.

آب گرم بهترین گزینه برای افزایش انعطاف پذیری است، زیرا به انعطاف بیشتر عضلات کمک می کند. از این رو، برای افزایش انعطاف پذیری و تحرک انتخاب استخرهای آب گرم بهترین گزینه است.

کاهش فشار خون

هنگامی که در هیدروجیم ورزش می کنید، مقاومت آب به گردش کارآمدتر خون در سراسر بدن کمک می کند. این شرایط فشار خون را کاهش می دهد و در بلند مدت، نرخ ضربان قلب در حالت استراحت را نیز کاهش می دهد.

به طور همزمان، ورزش در آب در هیدروجیم روشی خوب برای تقویت استقامت قلبی هستند.

مطالعه ای که در سال 2017 در نشریه European Journal of Preventive Cardiology منتشر شد، نشان داد که همانند ورزش در خشکی، ورزش در هیدروجیم نیز اثر مثبتی در زمینه کاهش فشار خون دارد.

رت عضلانی

به دلیل ماهیت آب ، در مقایسه با هوا مقاومت بیشتری دارد. بر همین اساس است که یک مایل شنا کردن در آب به زمان بیشتری نسبت به یک مایل پیاده روی در خشکی نیاز دارد.

هنگامی که در هیدروجیم ورزش می کنید، عضلات شما به صورت جدی درگیر فعالیت می شوند. همان گونه که برای غلبه بر مقاومت آب تلاش می کنید، عضلات رشد کرده و قوی‌تر می شوند. این شرایط به بهبود انعطاف پذیری و چالاکی عضلانی نیز کمک می کند.

کاهش استرس

هر نوع ورزش در هیدروجیم می تواند در کاهش استرس و اضطراب مفید باشد. فعالیت در آب می تواند یکی از آرامش بخش‌ترین فعالیت هایی باشد که به کاهش استرس کمک می کند. قرار گرفتن در آب برای بدن و ذهن بسیار آرامش بخش است. در حقیقت، از صدای آب برای مدیتیشن نیز استفاده می شود.

تمرینات ورزشی آبی در هیدروجیم مغز را برای ترشح هورمون های احساس خوب که به نام اندورفین شناخته می شوند، تحریک می کند، که این شرایط استرس را کاهش داده و موجب شکل گیری احساسی خوب در شما می شود.

همچنین، انجام ورزش در آب در هیدروجیم جریان اکسیژن به عضلات را بهبود بخشیده و تنفس را تنظیم می کند.

استفاده از دمبل و هالتر هیدروجیم برای کسب بهترین نتیجه

مقاومت آب می تواند به عنوان وزنه یا عامل مقاومت درونی برای انجام تمرینات هوازی و قدرتی عمل کند.

مقاومت آب موجب می شود تا عضلات سخت‌تر کار کنند. این شرایط تسهیل چربی سوزی، کمک به کاهش وزن، و بهبود انعطاف پذیری را در پی دارد.

اگر از نظر کار با دمبل و هالتر هیدروجیم محدودیت ندارید، می توانید برای کسب بهترین نتیجه هنگام انجام ورزش های آبی در هیدروجیم از آنها استفاده کنید. کار با دمبل و هالتر هیدروجیم برای جلوگیری از کاهش تراکم توده استخوانی و پوکی استخوان بسیار مهم است.  


تجهیزات آبدرمانی

اثر ورزش در آب بر کيفيت زندگي، توده بدني و شاخص هاي قلبي ن ميانسال

ميانسالي از مراحل حساس زندگي است که در صورت عدم فعاليت بدني مناسب مي تواند به کاهش چشمگير کيفيت زندگي منجر شود. تحقيق حاضر با هدف بررسي اثر هشت هفته ورزش در آب بر کيفيت زندگي، شاخص هاي قلبي و توده بدني ن ميانسال انجام شد.

روش ها: بعد از اندازه گيري شاخص هاي آنتروپومتريک تعداد 20 زن 55-45 سال به طور تصادفي و در دو گروه ورزش در آب (10 نفر) و کنترل (10 نفر) وارد شدند. در مرحله پايه هر دو گروه پرسشنامه کيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني را جهت بررسي کيفيت زندگي تکميل کردند. همچنين شاخص هاي قلبي و توده بدني ن اندازه گيري شد. ورزش های گروه ورزش در آب هشت هفته، 2 بار در هفته و هر بار يک ساعت انجام شد. بعد از پايان هفته هشتم شاخص هاي پژوهش در هر دو گروه اندازه گيري شد.

نتايج: هشت هفته ورزش در آب باعث افزايش معني دار کيفيت زندگي در ن ميانسال گرديد. به طوري که علاوه بر امتياز کلي کيفيت زندگي، زير مولفه هاي آن شامل:

سلامت رواني، روابط اجتماعي و سلامت محيط  نيز بهبود يافت. علاوه بر اين فشار خون و شاخص توده بدني  نيز کاهش معني داري داشت. به طور کلی هشت هفته ورزش در آب احتمالا باعث افزايش معني دار کيفيت زندگي، بهبود شاخص توده بدني و همچنين شاخص هاي قلبي و عروقي در ن ميانسال مي شود. برای دیدن نتایج این تحقیق می توانید اینجا کلیک کنید.

تاثير يک دوره تمريني ورزش در آب بر تعادل ايستا و پوياي ن سالمند

ضعف تعادل از جمله عوامل خطرزاي افتادن، آسيب ديدگي و يا حتي مرگ سالمندان به شمار مي رود. تحقيق زیر با هدف ارزيابي تاثير ورزش در آب در هیدروجیم بر تعادل ايستا و پويا ن سالمند انجام شد.

روش بررسي: 30 زن سالمند 70-55 ساله، به طور داوطلبانه در دو گروه کنترل و تمرين در اين تحقيق شرکت کردند.

گروه تمرين در برنامه تمريني ورزش در آب به مدت شش هفته، سه جلسه يک ساعته در هفته شرکت نمود. در هر دو گروه تعادل ايستا و پويا قبل و بعد از دوره در نظر گرفته شده، اندازه گيري شد. شاخص هاي نوسانات قامتي شامل ميانگين تغييرات مرکز فشار (COP) و سرعت تغييرات مرکز فشار (COP VEL) در جهت جانبي داخلي (ML) و قدامي خلفي (AP)، در حالت ايستاده روي يک پا، به عنوان شاخص تعادل ايستا و تست هاي پيشروي رو به جلو (FRT)، تست پيشروي جانبي در سمت راست (FRRT) و تست پيشروي جانبي در سمت چپ (FRLT) به عنوان شاخص تعادل پويا در نظر گرفته شد.

يافته ها: نتايج نشان داد که يک دوره تمريني، باعث بهبود در نتايج تست هاي پيشروي روبه جلو، و پيشروي در سمت چپ گرديد. ضمن اينکه نوسانات قامتي شامل جابجايي هاي مرکز فشار و سرعت تغييرات مرکز فشار تنها در جهت جانبي داخلي در گروه تمرين پس از شش هفته ورزش در آب بهبود يافت، اما تغييرات معني داري در ميانگين و سرعت تغييرات مرکز فشار در جهت قدامي خلفي مشاهده نشد. همچنين اختلاف معناداري در ميانگين و سرعت تغييرات مرکز فشار و تست پيشروي عملکردي روبه جلو و سمت چپ بين دو گروه بعد از تمرين مشاهده گرديد .

نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي تحقيق چنين مي توان گفت اعمال برنامه تمرين در آب براي سالمندان (در محيط نامتعادل و بي ثبات) سيستم هاي فيزيولوژيک درگير در تعادل را به چالش مي کشد که نتيجه آن بهبود در وضعيت تعادل ايستا به ويژه در جهت جانبي داخلي و پويا با افزايش فاصله دستيابي روبه جلو و سمت چپ، و در نتيجه، کاهش خطر افتادن مي باشد. برای دیدن نتایج این تحقیق می توانید اینجا کلیک کنید.


تجهیزات آبدرمانی

تاثير ورزش در آب در هیدروجیم بر شدت درد و ناتواني مبتلايان به کمردرد مزمن

 

کمردرد يکي از مشکلات شايع در دنياي امروز است

علل مختلفی در ایجاد  کمردرد نقش دارند و تقسیم بندی‌های گوناگونی از نظر پزشکان در این ارتباط وجود دارد. سندرم بی تحرکی یکی از مهم‌ترین عوامل ابتلا به بیماری‌های مزمن و ناتوانی جسمانی حرکتی از جمله کمردرد به‌ حساب می‌آید.

از نظر پزشکان بیش از 85 درصد علل دردهای عضلانی مربوط به بی تحرکی می باشد. صرف نظر از عواملی همچون چاقی و نوع شغل، مهم ترین  عوامل کمردرد عبارتنداز:

درد مکانیکی

کمردرد کمر با منشاء درون وندی

درد کمر التهابی

درد به دلیل عفونت

درد ناشی از تومورها

درد کمر با منشاء عروقی

درد کمر با مبدأ روانی

از میان علت‌های فوق، دردهای مکانیکی شایعترین عامل کمردرد می باشند.

ورزش در آب در هیدروجیم يکي از روش هاي درماني طب مي باشد که در درمان بيماري هاي مختلف استفاده مي شود.

 بر روي 48 بيمار زن مبتلا به کمردرد مزمن پژوهشی انجام گرديد. بدین گونه که بيماران در گروه آزمون، هفته اي 3 جلسه 60 دقيقه اي به مدت 3 ماه در استخر همراه مربي ورزش در آب به انجام حرکات ورزشي مخصوص کمردرد پرداختند. و در نهایت مشخص شد، ورزش در آب باعث کاهش شدت درد و ناتواني افراد مبتلا به کمردرد مي گردد. به طور کلی ورزش در آب مي تواند به عنوان يک روش درماني در کنار ساير درمان هاي معمول براي مبتلايان به کمردرد مزمن استفاده گردد. جهت مشاهده نتایج و شیوه ی انجام این پژوهش می توانید اینجا کلیک کنید.

و اما چرا ورزش در آب اینقدر برای مبتلایان به کمردرد مفید است؟

 خاصیت شناوری طبیعی بدن همراه با چگالی نسبی آب باعث کاهش فشار بر مهره‌های ستون فقرات می‌شود، درنتیجه می‌تواند شرایط بیمار را بهبود بخشد. همچنین برخی از خواص مهم آب، که درمان کمرددر را آسان‌تر می‌کند عبارت‌اند از:

  • شناوری: آب نیروی گرانش را خنثی می‌کند، درنتیجه هنگامی‌که بیمار در آب غوطه‌ور‌است وزن بیمار بر اندام‌ها کاهش یافته و کنترل خوبی را به بیمار می‌دهد. این عامل می‌تواند تعادل و قدرت اندام‌ها را افزایش دهد. به دلیل حذف مجازی نیروی گرانش،‌ شناور بودن در آب باعث می‌شود بیمار بتواند طیف وسیعی از حرکات درمانی را اجرا نماید، بخصوص تمریناتی که نیازمند بلند کردن پا می‌باشد. برای اکثر افراد پا سنگین‌ترین اندام محسوب می‌گردد.

 

  • ویسکوزیته یا گرانروی آب: به دلیل وجود اصطکاک ملایم، آب در برابر بدن یک مقاومت ایجاد می‌کند، این امر می‌تواند تعادل و استقامت اندام آسیب‌دیده را افزایش دهد. همچنین احتمال آسیب‌دیدگی در اثر از دست دادن تعادل نیز کاهش می‌یابد.

 

  • فشار هیدرو استاتیک: فشار هیدرو استاتیک موجود در آب باعث می‌شود آب‌درمانی عملکرد قلب و ریه را بهبود ببخشد، آب‌درمانی یک راه بسیار مفید برای حفظ و ارتقاء عملکرد قلبی – ریوی محسوب می‌گردد. همچنین این اثر فشار باعث بهبود جریان خون عضلات نیز می‌گردد.

علاوه بر این ورزش در آب می‌تواند مزایای دیگر زیر را نیز برای بیمار به ارمغان آورد:

  • آرام‌سازی عضلاتی که بیش‌ازحد از آن‌ها استفاده شده است.
  • کاهش فشار در مفاصل دردناک
  • کاهش استرس
  • بهبود جریان خون
  • افزایش گردش خون و هضم
  • کاهش حساسیت بدن نسبت به درد

 

لازم به ذکر است، برنامه تمرین در آب برای مبتلایان به کمر درد به شرح زیر است:

برنامه ورزش در آب برای مبتلایان به کمردرد

برنامه ورزش در آب برای مبتلایان به کمردرد

 جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.


تجهیزات آبدرمانی

پارکينسون يکي از شايع ‌ترين بيماري ‌هاي تخريب سيستم عصبي مرکزي است که بيشتر متمرکز بر گروه سني سالمندان است. به دليل گستردگي اختلالات و عوارض ناشي از اين بيماري، مبتلايان به آن با مشکلات زيادي رو به رو مي ‌شوند. برخي از اين مشکلات عبارت از دشواري در راه رفتن، گام برداشتن، تغيير جهت دادن، جا به ‌جايي، عدم تعادل و قامت خميده مي ‌باشد که بر اعمال روزانه‌ بيماران مانند نشستن و برخاستن، لباس پوشيدن و بهداشت فردي تاثير منفي دارد.

علایم ﭘﺎرﮐﯿﻨﺴﻮن ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از:

  • ﮐﻨﺪی ﺣﺮﮐﺖ: ﺑﯿﻤﺎر پارکینسون ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺣﺮﮐﺎت ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮐﻨﺪی اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دﻫﺪ. ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت ﮐﻪ ﺷﺮوع ﺣﺮﮐﺖ  ﮐﻨﺪ و ﮐﺴﺎﻟﺖ آور اﺳﺖ و در اداﻣﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﯿﻤﺎر از ﮐﻨﺘﺮﻟﺶ ﺧﺎرج ﺷﺪه و دﭼﺎر ﻋﺪم ﺗﻌﺎدل ﻣﯽ ﺷﻮد.

 

  •  ﻟﺮزش: در ﺣﺎﻟﺖ اﺳﺘﺮاﺣﺖ اﻧﺪاﻣ ﻬﺎی ﻓﺮد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﭘﺎرﮐﯿﻨﺴﻮن ﺑﻪ ﺧﺼﻮص در ﻗﺴﻤﺘﻬﺎی دﯾﺴﺘﺎل اﻧﺪام لرزش دارد. لرزش ﺑﺎ اﻧﺠﺎم ﺣﺮﮐﺎت و ﺳﻌﯽ در ﺷﺮوع آن ﻫﺎ ﮐﻢ و ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﻗﻄﻊ ﻣﯽ ﺷﻮد. رﯾﺘﻢ لرزش در اﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎران ۴ ﺗﺎ ۷ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﺮ ﺛﺎﻧﯿﻪ است.

 

  •  ﺳﻔﺘﯽ اﻧﺪاﻣﻬﺎ: رﯾﮋﯾﺪﯾﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺳﻔﺘﯽ اﻧﺪاﻣﻬﺎ ﻧﺎﺷﯽ از اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﻮن ﻫﻤﺰﻣﺎن ﻋﻀﻼت آﮔﻮﻧﯿﺴﺖ و آﻧﺘﺎﮔﻮﻧﯿﺴﺖ ﺣﺮﮐﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﺨﺼﻪ درﮔﯿﺮی دﺳﺘﮕﺎه اﮐﺴﺘﺮاﭘﯿﺮاﻣﯿﺪال اﺳﺖ. در رﯾﮋﯾﺪﯾﺘﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﺮﮐﺖ رﻓﺖ و ﺑﺮﮔﺸﺖ ﯾﮏ ﻣﻔﺼﻞ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﮐﻞ داﻣﻨﻪ ﺣﺮﮐﺘﯽ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﻋﻼﻣﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﭼﺮخ دﻧﺪه ای ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ.

 

 

 

 در تحقيقی با هدف بررسي اثر يک دوره برنامه‌ تمريني ورزش در آب بر تعادل بيماران مبتلا به پارکينسون  از نوع نيمه تجربي و پيش ‌آزمون – پس ‌آزمون با گروه شاهد بود.

جامعه‌ آماري اين تحقيق را کليه‌ بيماران مبتلا به پارکينسون مراجعه کننده به مطب متخصصين مغز و اعصاب شهر اصفهان تشکيل دادند.

تعداد 20 زن مبتلا به پارکينسون به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (10 بيمار) و شاهد (10 بيمار) قرار گرفتند.

آزمودني ‌هاي گروه ورزش ‌درماني در آب به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه‌ 60 دقيقه ‌اي به انجام فعاليت در آب پرداختند، در حالي که بيماران گروه شاهد در اين مدت فقط پي ‌گيري شدند و جز درمان ‌هاي دارويي، هيچ فعاليت بدني موثري را تجربه ننمودند.

در ابتدا و انتهاي دوره، تعادل بيماران توسط مقياس تعادلي Berg ارزيابي شد. داده ‌ها با استفاده از آزمون ANCOVA در سطح P<0.05 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.

يافته ‌ها: در اين مطالعه بهبود معني ‌داري در نمرات تعادل گروه تجربي نسبت به پيش از دوره تمريني يافت شد (P<0.05)، در حالي که در گروه شاهد تغيير معني ‌داري مشاهده نشد (P³0.05). در مقايسه با گروه شاهد، نمرات تعادل گروه تجربي پس از هشت هفته ورزش ‌درماني در آب افزايش معني ‌داري نشان داد.

نتيجه ‌گيري: نتايج نشان داد که ورزش ‌ در آب مي‌ تواند به عنوان يک روش درماني مفيد و موثر در جهت بهبود تعادل و به دنبال آن بهبود در عملکرد روزانه‌ بيماران مورد استفاده قرار گيرد.

برای دیدن نتایج این تحقیق می توانید اینجا کلیک کنید.

 

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.

 


تجهیزات آبدرمانی

تاثير 8 هفته ورزش در هیدروجیم بر نيمرخ چربي بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

 از دير باز نقش فعاليت بدني در کنترل و بهبود ديابت نوع دو (دیابت شیرین غیروابسته به انسولین) و افزايش حساسيت انسولين مورد توجه بوده است، ولي انجام فعاليت هاي ورزشي در هیدروجیم با توجه به وضعيت روحي و جسماني اين بيماران کمتر مورد بررسي قرار گرفته است.

هدف از انجام تحقيق حاضر، بررسي تاثير هشت هفته ورزش در آب بر نيمرخ چربي در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو بود. که در اين تحقيق نيمه تجربي، از بين مردان 50 تا60 سال مبتلا به ديابت نوع دو شهرستان خميني شهر، تعداد 30 نفر به صورت داوطلبانه و در دسترس انتخاب و در دو گروه تجربي (15 بيمار) و شاهد (15 بيمار) قرار گرفتند. گروه تجربي به مدت 8 هفته (3جلسه در هفته، هر جلسه 45 تا60 دقيقه با شدت 80-60 درصد حداکثر ضربان قلب) تمرينات ورزشي ويژه در آب انجام دادند. در حالي که گروه شاهد هيچ فعاليت بدني منظمي نداشتند. در اين تحقيق متغيرهاي کلسترول تام، تري گليسريد  HDL ، LDL   و VLDL  قبل و بعد از دوره تمريني در دو گروه اندازه گيري شد. در نهايت داده ها با استفاده از آزمون (ANCOVA) مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت.

نتايج تحقيق بيانگر تفاوت معني داري بين ميانگين LDL، HDL، TG، TC و VLDL گروه هاي تجربي و شاهد بود و  نتايج تحقيق نشان داد که ورزش در آب باعث بهبود معني داري در نيمرخ چربي بيماران مبتلا به ديابت دو مي گردد.

 

برای دیدن نتایج این تحقیق می توانید اینجا کلیک کنید.

 

تاثير هشت هفته ورزش در آب بر فاکتورهاي فيزيولوژيکي منتخب و قند خون بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

نتايج این تحقيق بيانگر تفاوت معني داري بين ميانگين حداکثر اکسيژن مصرفي، فشار خون سيستول، دياستول، قندخون ناشتا و هموگلوبين گليگوزيله بين دو گروه ه تجربي و شاهد بود، در حالي که اين تفاوت در متغيرهاي وزن و شاخص توده بدني در گروه معني دار نبود (0.05>P).
نتيجه گيري: نتايج تحقيق نشان داد که يک دوره ورزش در آب در هیدروجیم باعث بهبود معني دار ميزان قند خون بيماران مبتلا به ديابت
دو مي گردد.

برای دیدن نتایج این تحقیق می توانید اینجا کلیک کنید.

 

 

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.


تجهیزات آبدرمانی

ورزش در آب و آب درمانی یکی از برنامه‌های تقویتی و ورزشی فوق‌العاده‌ای است که می‌توانید در استخر انجام دهید. بسیاری از فیزیوتراپ‌ها و پزشکان از این تکنیک برای درمان و توان‌بخشیِ بیمارانشان استفاده می‌کنند تا بیمار بتواند دوباره نیرو و قدرت خود را در طی فرآیند درمانی بازیابی کند.

در این مطلب به تعریف فواید و مضرات آب درمانی و ورزش در آب خواهیم پرداخت و در بخش پایانی نیز بهترین حرکات برای آب درمانی را به شما آموزش می‌دهیم.

ورزش در آب و آب درمانی تمرین هایی است که برای توان‌بخشی و تقویت عضلات استفاده می‌شود؛ اما آیا تابه‌حال به این فکر کرده‌اید که چرا باید این تمرینات را در آب انجام داد؟!

نکته مهم این‌جاست که وقتی تا گردن داخل آب می‌روید، فشار وارد شده روی مفاصلتان کم شده و مفصل‌هایتان فقط ۱۰ درصد وزن بدنتان را باید تحمل کنند که این واقعاً فوق‌العاده است. بنابراین قدرت شفابخش آب باعث می‌شود تا:

  • نیروی جاذبه کمتری روی شما بوده و مفاصلتان فشار کمتری را تجربه می‌کنند.
  • به‌خاطر گرم‌بودنِ آب داخل استخر، عضلات شل شده و محدوده حرکتی‌تان بیشتر می‌شود.
  • به افزایش توان بدنی هنگام انجام تمرینات ورزشی کمک زیادی خواهد کرد.
  • در حین راه‌رفتن، کشیدن و حرکت‌کردن، آب از شما حمایت کرده و در نتیجه می‌توانید روی قوی‌کردنِ عضلات و مفاصلتان کار کنید.

 

تمرین در آب در هیدروجیم و هیدرومِد چه فوایدی دارد؟

  • کاهش استرس
  • رت قلب و شش‌ها
  • بهبود سطح تناسب اندام و استقامت بدنی
  • کاهش التهابات و بهبود جریان خون در بدن
  • افزایش محدوده حرکتی و انعطاف‌پذیریِ بدن
  • رت عضلانی و خوش‌فرم‌شدنِ عضلات

 

تمرین در آب در هیدروجیم و هیدرومِد برای چه افرادی مفید است؟

به‌طورکلی این نوع تمرین برای همه حتی افراد سالم و دارای تناسب اندام نیز مفید خواهد بود. اما بعضی از افراد می‌توانند فایده بیشتری از این تمرینات ببرند:

افراد آسیب‌دیده، کم‌توان، مبتلا به آرتروز زانو و گردن، دیسک کمر یا کسانی‌که تعویض مفصل داشته‌اند و یا می‌خواهند بدنشان درد کمتری داشته باشد می‌توانند از این تمرینات بهره ببرند. شما می‌توانید برای کسب اطلاعات بیشتر در این مورد با پزشک یا فیزیوتراپ م کنید.

 

در تمرین در آب در هیدروجیم و هیدرومِد چه نکاتی را باید رعایت کنیم؟

هرگاه در حین تمرین کردن در داخل آب یکی از علائم زیر را داشتید، بهتر است دیگر تمرین نکرده و با پزشک یا غریق‌نجات صحبت کنید:

  • سرگیجه
  • حالت تهوع
  • قرمز شدن صورت یا رنگ‌پریدگی
  • احساس ناگهانی خستگی یا ضعف
  • تنگی نفس یا سخت نفس کشیدن
  • درد و فشار در قفسه سینه یا بالاتنه
  • افزایش یا کاهش غیرطبیعی ضربان قلب

 

 

چند حرکت مخصوص ورزش در آب در هیدروجیم و آب ‌درمانی در هیدرومِد

  • حرکت خم‌کردن زانو

نحوه صحیح انجام حرکت

  • داخل استخر بروید.
  • صاف ایستاده و پای راست خود را از زانو به سمت عقب خم کنید.
  • چند ثانیه در همین وضعیت باقی بمانید.
  • پای خود را به حالت اولیه بازگردانده و سپس حرکت را با پای دیگرتان نیز تکرار کنید.
  • حرکت را به‌آرامی ۱۵ بار تکرار کنید.

 

  • حرکت تاب‌دادنِ پاها داخل آب

نحوه صحیح انجام حرکت

  • صاف بایستید و دستتان را به لبه یا میله استخر بگیرید.
  • پای راست خود را بالا آورده و به سمت عقب و جلو تاب دهید.
  • حدوداً ۱۵ تا ۲۰ بار این حرکت را تکرار کرده و سپس با پای دیگر خود حرکت را انجام دهید.

 

  • حرکت چرخش پا داخل آب

 

نحوه صحیح انجام حرکت

  • کنار دیوار استخر بایستید و دستتان را به دیواره آن بگیرید.
  • پای راست خود را جلو آورده و شروع به چرخاندنِ پایتان به سمت چپ و راست کنید.
  • حداقل ۱۵ بار این حرکت را تکرار کرده و سپس با پای دیگر این حرکت را انجام دهید.

 

 

  • حرکت درجازدن در آب

نحوه صحیح انجام حرکت

  • بایستید و شروع به درجازدن داخل آب کنید.
  • سعی کنید در حین انجام حرکت، صاف بایستید و سرتان را بالا نگه دارید.
  • حداقل ۳۰ ثانیه این تمرین را ادامه داده و بعد از کمی استراحت دوباره آن را تکرار کنید.

 

5-حرکت به طرفین با کمک دست‌ها

نحوه صحیح انجام حرکت

  • داخل استخر صاف بایستید.
  • دست‌هایتان را از پهلوها بالا آورده و هم‌زمان با راه‌رفتن داخل آب (به پهلو)، آن‌ها را جلو و پشت سر خود ببرید.
  • یک‌بار به سمت راست خود حرکت کرده و دفعه بعد به سمت چپ حرکت کنید.

 

6- حرکت بالا آوردن دست‌ها از پهلو

نحوه صحیح انجام حرکت

  • صاف بایستید و دست‌هایتان را تا ارتفاع شانه بالا ببرید.
  • ۱۰ ثانیه در همین وضعیت مانده و سپس دست‌هایتان را پایین بیاورید.
  • حداقل ۲۰ بار این حرکت را داخل آب انجام دهید.

 

7-حرکت شنا در آب

نحوه صحیح انجام حرکت

  • داخل آب استخر، کنار میله بایستید.
  • دست‌هایتان را به میله گرفته و با خم‌کردنِ آرنجتان سعی کنید داخل آب حرکت شنا انجام دهید.
  • دوباره آرنجتان را صاف نموده و خود را به سمت بالا بکشید.

 8- حرکت چرخش کل بدن

نحوه صحیح انجام حرکت

  • داخل استخر ایستاده و پاهایتان را به اندازه عرض شانه باز کنید.
  • دست‌های خود را بالا آورده و مقابل بدنتان بگیرید.
  • بدن، سر و دست‌هایتان را به سمت راست بچرخانید.
  • چند ثانیه در همین حالت باقی مانده و سپس به سمت مخالف بچرخید.

 

9-حرکت بالا آوردن پا

نحوه صحیح انجام حرکت

  • پشت به میله لبه استخر ایستاده و با دست‌هایتان میله را بگیرید.
  • به‌آرامی پای راست خود را از مقابل به سمت بالا آورده و چند ثانیه در همین حالت نگه دارید.
  • حال این‌بار پای چپ خود را بالا ببرید.
  • حداقل ۱۵ بار این حرکت را با هر پای خود تکرار کنید.

 

10- حرکت راه‌رفتن به سمت عقب

نحوه صحیح انجام حرکت

  • به‌آرامی بدون این‌که بدنتان را خم کنید، داخل آب به سمت عقب حرکت کنید.
  • سعی کنید در هنگام حرکت دست‌هایتان را نیز تکان داده و همه عضلاتتان را به حرکت درآورید.
  • حداقل ۳۰ ثانیه به سمت عقب رفته و سپس به سمت جلو حرکت کنید.

 

 

نتیجه‌گیری

همیشه منظور از تمرین در آب شنا نیست؛ بلکه شما می‌توانید در استخر راه بروید، پیاده‌روی کنید و نرمش‌های سبک و ایروبیک انجام دهید. تمرین در آب یکی از روش‌های رایج برای تسکین و درمان بیماری‌های مفصلی است.

اگر تمرین در آب به‌طور صحیح و اصولی انجام گیرد،‌ باعث افزایش‌ انعطاف‌پذیری، قدرت عضلانی، استقامت بدنی و بهبود درد در افراد آسیب‌دیده، کم‌توان، مبتلا به آرتروز زانو و گردن، دیسک کمر می‌شود.

بدون استفاده از وسایل می توان تمرینات متنوعی در آب انجام داد ولی به کمک تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد تنوع تمرینات بیشتر و با بازدهی بیشتری را می توان در آب چه برای ورزش در آب و چه آب درمانی به ارمغان آورد.

  برگرفته شده از سایت fitamin.ir


تجهیزات آبدرمانی

ورزش در آب در هیدروجیم برای تمام گروه های سنی – از کودکان تا افراد سالمند – مفید است. حتی افرادی که با آسیب دیدگی های عضلانی، تاندون یا استخوان مواجه شده اند و همچنین افراد دارای اضافه وزن و ن باردار می توانند ورزش در آب را امتحان کنند.

هر نوع ورزشی برای سلامت بدن انسان خوب است، و ورزش هایی که با آب سر و کار دارند، در زمره تمرینات کم فشار قرار می گیرند، که می تواند از بسیاری جهات برای انسان مفید باشد.

 

هنگامی که در هیدروجیم هستید، بدن حدود 90 درصد سبک‌تر احساس می شود. این به معنای آن است که هنگام ورزش در آب، بدن اثری مشابه با ورزش در خشکی را تجربه نمی کند.

همچنین، ورزش در آب در هیدروجیم شما را از روتین های یکنواخت در باشگاه دور می کند. با انجام ورزش های آبی در هیدروجیم، شما می توانید طی مدت زمان انجام تمرینات ورزشی شادابی خود را حفظ کنید، در شرایطی که یک روتین تمرینات ورزشی در خشکی می تواند به طور معمول با خستگی و افت سطوح انرژی همراه باشد. افزون بر این، ورزش در آب سرگرم کننده و لذت بخش است.

ورزش در آب در هیدروجیم برای تمام گروه های سنی – از کودکان تا افراد سالمند – مفید است. حتی افرادی که با آسیب دیدگی های عضلانی، تاندون یا استخوان مواجه شده اند و همچنین افراد دارای اضافه وزن و ن باردار می توانند ورزش در آب در هیدروجیم را امتحان کنند.

ورزش کردن در هیدروجیم یک نوع فعالیت درمانی است که هم از نظر جسمانی و هم از نظر روانی برای انسان مفید است. در ادامه با برخی از فواید ورزش در آب در هیدروجیم  بیشتر آشنا می شویم.

کمک به کاهش وزن

ورزش های آبی در هیدروجیم می توانند به کاهش وزن سریع کمک کنند. در ورزش های آبی در هیدروجیم، تمرینات قدرتی و هوازی با مقاومت آب ترکیب می شوند. این به معنای آن است که کل بدن به فعالیت وادار می شود.

با توجه به شدت تمرینات و وزن شما، زمانی که روزانه برای حدود 30 تا 60 دقیقه ورزش آبی انجام می دهید، شما می توانید 300 تا 500 کالری در روز بسوزانید.

مطالعه ای که در سال 2010 در نشریه Journal of Obesity منتشر شد، نشان داد که دویدن در آب می تواند به کاهش چربی بدن و اندازه دور کمر و همچنین بهبود تناسب هوازی و کیفیت زندگی کمک کند.

مطالعه ای دیگر که در سال 2014 در نشریه Journal of Exercise Rehabilitation منتشر شد نیز نشان داد که ورزش آبی منظم در هیدروجیم می تواند به کاهش درصد چربی بدن کمک کند.

بهبود سلامت مفاصل

همان گونه که پیش‌تر اشاره شد، ورزش های آبی در هیدروجیم در دسته ورزش های کم فشار قرار دارند، که به بهبود سلامت مفاصل کمک می کنند. هنگام انجام یک ورزش آبی در هیدروجیم، شناوری در آب موجب می­شود تا فشار زیادی به مفاصل وارد نشود. همچنین، این شرایط اثرات منفی مانند درد و خستگی را به حداقل می رساند.

این برای افرادی که از برخی بیماری های مرتبط با مفاصل، مانند آرتریت، رنج می برند یا افرادی که دوره توانبخشی جسمانی را پشت سر می گذارند، بسیار مفید است.

 

بهبود انعطاف پذیری و تحرک

طی انجام ورزش هایی که در خشکی انجام می شوند حرکات بدن به واسطه اثرات نیروی گرانش زمین و نگرانی از زمین خوردن محدود می شوند. اما هنگام ورزش در آب در هیدروجیم ، قرار گرفتن بدن در برابر مقاومت آب به انعطاف پذیری بیشتر و افزایش دامنه حرکت مفاصل کمک می کند.

ورزش در آب در هیدروجیم برای بهبود انعطاف پذیری پشت و قسمت پایین بدن مفید هستند. انعطاف پذیری عنصری مهم برای تناسب اندام محسوب می شود، زیرا انعطاف پذیری کم می تواند دامنه حرکت و تحرک را محدود کرده، تعادل و هماهنگی را کاهش دهد.

آب گرم بهترین گزینه برای افزایش انعطاف پذیری است، زیرا به انعطاف بیشتر عضلات کمک می کند. از این رو، برای افزایش انعطاف پذیری و تحرک انتخاب استخرهای آب گرم بهترین گزینه است.

کاهش فشار خون

هنگامی که در هیدروجیم ورزش می کنید، مقاومت آب به گردش کارآمدتر خون در سراسر بدن کمک می کند. این شرایط فشار خون را کاهش می دهد و در بلند مدت، نرخ ضربان قلب در حالت استراحت را نیز کاهش می دهد.

به طور همزمان، ورزش در آب در هیدروجیم روشی خوب برای تقویت استقامت قلبی هستند.

مطالعه ای که در سال 2017 در نشریه European Journal of Preventive Cardiology منتشر شد، نشان داد که همانند ورزش در خشکی، ورزش در هیدروجیم نیز اثر مثبتی در زمینه کاهش فشار خون دارد.

رت عضلانی

به دلیل ماهیت آب ، در مقایسه با هوا مقاومت بیشتری دارد. بر همین اساس است که یک مایل شنا کردن در آب به زمان بیشتری نسبت به یک مایل پیاده روی در خشکی نیاز دارد.

هنگامی که در هیدروجیم ورزش می کنید، عضلات شما به صورت جدی درگیر فعالیت می شوند. همان گونه که برای غلبه بر مقاومت آب تلاش می کنید، عضلات رشد کرده و قوی‌تر می شوند. این شرایط به بهبود انعطاف پذیری و چالاکی عضلانی نیز کمک می کند.

کاهش استرس

هر نوع ورزش در هیدروجیم می تواند در کاهش استرس و اضطراب مفید باشد. فعالیت در آب می تواند یکی از آرامش بخش‌ترین فعالیت هایی باشد که به کاهش استرس کمک می کند. قرار گرفتن در آب برای بدن و ذهن بسیار آرامش بخش است. در حقیقت، از صدای آب برای مدیتیشن نیز استفاده می شود.

تمرینات ورزشی آبی در هیدروجیم مغز را برای ترشح هورمون های احساس خوب که به نام اندورفین شناخته می شوند، تحریک می کند، که این شرایط استرس را کاهش داده و موجب شکل گیری احساسی خوب در شما می شود.

همچنین، انجام ورزش در آب در هیدروجیم جریان اکسیژن به عضلات را بهبود بخشیده و تنفس را تنظیم می کند.

استفاده از دمبل و هالتر هیدروجیم برای کسب بهترین نتیجه

مقاومت آب می تواند به عنوان وزنه یا عامل مقاومت درونی برای انجام تمرینات هوازی و قدرتی عمل کند.

مقاومت آب موجب می شود تا عضلات سخت‌تر کار کنند. این شرایط تسهیل چربی سوزی، کمک به کاهش وزن، و بهبود انعطاف پذیری را در پی دارد.

اگر از نظر کار با دمبل و هالتر هیدروجیم محدودیت ندارید، می توانید برای کسب بهترین نتیجه هنگام انجام ورزش های آبی در هیدروجیم از آنها استفاده کنید. کار با دمبل و هالتر هیدروجیم برای جلوگیری از کاهش تراکم توده استخوانی و پوکی استخوان بسیار مهم است.  

برگرفته شده از سایت عصر ایران (asriran.com)


تجهیزات آبدرمانی

کمردرد اولین علت ناتوانی در افراد زیر 45 سال می‌باشد. در مقایسه با افراد سالم، این افراد در کنترل پاسچر خود بی‌ثباتی دارند و کوتاهی همسترینگ نیز باعث ایجاد کمردرد می‌شود.

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر حرکت درمانی در آب بر کنترل پاسچر و انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ در ن مبتلا به کمردرد مزمن بوده است.

لازم به ذکر است، ماهیچه‌های همسترینگ شامل سه ماهیچه در ناحیه پشت استخوان ران هستند. وترهای این ماهیچه‌ها به استخوان‌های ساق پا (درشت نی یا نازک‌نی یا هر دو استخوان) اتصال دارند. عمل اصلی این گروه از ماهیچه‌ها، خم کردن (فلکسیون) زانو است.

کشیدگی همسترینگ همانند کشیدگی ماهیچه چهارسر رانی، باعث اختلال در عملکرد مفصل زانو می‌گردد که میزان آن به شدت آسیب بستگی دارد. این ماهیچه‌ها، ازطریق عصب سیاتیک عصب دهی می‌شوند. ماهیچه های همسترینگسه ماهیچه‌ای که در پشت ران، عضلات همسترینگ را به وجود می‌آورند عبارتنداز: ماهیچه نیم‌وتری، ماهیچه نیم‌غشایی، ماهیچه دوسر رانی

در پژوهش زیر که آزمودنی‌های این پژوهش از میان ن 20 تا 40 ساله مراجعه کننده به کلینیک‌های فیزیوتراپی شهر همدان انتخاب شدند. برای ارزیابی کنترل پاسچر از آزمون تعادلی Y استفاده شد و جهت اندازه‌گیری طول عضلات همسترینگ از تست AKE استفاده شد.

گروه تجربی تمرینات درمانی در آب را به مدت 6 هفته و 3 جلسه در هفته انجام دادند. برای مقایسه میانگین‌ها از آزمون‌های t همبسته و t مستقل در سطح معنی‌داری 05/0 استفاده شد، برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 20 استفاده شد.

یافته‌ها:

نتایج آزمون t وابسته نشان داد که کنترل پاسچر و همچنین انعطاف پذیری عضلات همسترینگ پای چپ و راست در گروه تجربی بهبود معنی‌داری داشته است ولی در گروه کنترل بهبودی معنی‌داری حاصل نشد و در آزمون t مستقل تفاوت معنی‌داری بین میزان تغییر این دو متغیر مشاهده شد.

نتیجه گیری:

برنامه آب درمانی در هیدرومِد استفاده شده در این پژوهش احتمالاً می‌تواند موجب بهبود کنترل پاسچر و همچنین افزایش انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ که یکی از فاکتورهای مهم در کمردرد است شود.

با توجه نتایج این پژوهش، می‌توان از این برنامه تمرینی در توانبخشی افراد مبتلا به کمردرد به منظور بهبود کنترل پاسچر و افزایش انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ استفاده نمود.

منبع:

یلفانی علی، غلامی بروجنی بهنام، احمدنژاد لیلا، اسمی شیرین. اثر حرکت درمانی در آب بر تعادل و انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ در ن مبتلا به کمردرد مزمن. نشریه پژوهش توانبخشی در پرستاری. ۱۳۹۶; ۳ (۳) :۳۹-۴۷

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.


تجهیزات آبدرمانی

آرتریت روماتوئید چیست؟

آرتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی شایعترین بیماری التهابی سیستمیک مفاصل بوده و جزء بیماری‌های خود ایمنی مزمن است.

شیوع جهانی آن حدود یک درصد گزارش شده‌است. ن، سیگاری‌ها و افراد دارای سابقه خانوادگی مثبت بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند. همچنین ناتوانی دراین بیماری شایع و قابل توجه است.

بگونه ای که در یک مطالعه همگروهی درآمریکا ۳۵٪ افراد مبتلا به آرتریت روماتویید بعد از ۱۰ سال دچار ناتوانی در انجام کار شده بودند. معیارهای تشخیصی آن درگیری حداقل یک مفصل همراه با تورم و درد است. احتمال تشخیص آرتریت روماتویید با افزایش تعداد مفاصل کوچک درگیر افزایش می‌یابد.

در آغاز، ممکن است لوکالیزه کردن درد، تورم و حساسیت در لمس، به سختی امکان‌پذیر باشد. درد در مفاصل درگیر و تشدید درد در اثر حرکت، شایع‌ترین تظاهرات آرتریت روماتوئید تثبیت شده است.

الگوی درگیری مفصلی هماهنگ است، اما همیشه با درجه التهاب ظاهر شده، مطابقت نمی‌کند.

خشکی عمومی شایع است و معمولاً پس از دوره‌های بی حرکتی، به بیشترین حد خود می‌رسد، خشکی صبحگاهی با مدتی بیش از یک ساعت تظاهری تقریباً تغییرناپذیر از آرتریت التهابی است و ممکن است در افتراق آن از انواع متعدد بیماری‌های مفصلی غیر التهابی، کمک‌کننده باشد.

نشانه های این بیماری

در مجموع نشانه‌های آرتریت روماتوئید از این قرار اند:سفتی صبحگاهی مفاصل، تورم مفاصل، درد مفصلی، ضعف و خستگی

تمرين ورزشي با بهبود سلامتي در بسياري از جمعيت ها در ارتباط است. به نظر مي رسد كه فعاليت هاي ورزشي در جمعيت مبتلا به آرتريت روماتوئيد (Rheumatoid Arthritis-AR) ممكن است باعث كاهش نشانه هاي اين بيماري شود.

در تحقیقی به بررسي تاثير فعاليت منظم ورزشي در آب در هیدرومِد بر تغييرات پاسخ ايمني در جمعيت RA انجام گرفته است.

در اين مطالعه نيمه تجربي كنترل شده، 30 بيمار مبتلا به بيماري RA به طور تصادفي به دو گروه مساوي تمرين هوازي و گروه شاهد، تقسيم شدند.

برنامه تمرين ورزشي 8 هفته با شدت 65-75 درصد حداكثر ضربان قلب بيشينه، سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60 دقيقه اجرا شد. نمونه خوني آزمودني ها در سه نوبت 24 ساعت قبل، 24 ساعت بعد و دو ماه بعد از آزمون گرفته شد.

مقدار پروتئين واكنشگر-C، پروتئين كمپلمان C3 و C4 با روش هاي استاندارد اندازه گيري شدند. تحليل داده ها در سطح خطاي آلفاي 5 درصد و توسط نرم افزار SPSS نسخه 17 انجام شد.

نتايج نشان داد بعد از 8 هفته تمرين منظم ورزشي در آب كاهش معني داري در مقادير سرمي CRP و C4 در گروه تجربي نسبت به قبل از تمرين مشاهده شد، اما در گروه شاهد چنين نبود. همچنين در تحقيق حاضر تغييرات C3 معني دار نبود .

تمرينات منظم ورزشي در آب در هیدرومِد مي توانند باعث كاهش سطوح شاخص هاي التهابي شوند و در نتيجه نقش به سزايي در پيشگيري و كنترل بيماري هاي قلبي- عروقي در بيماران RA نيز داشته باشند.

منبع:

اصغري فاطمه*, توفيقي اصغر, سيدمرداني سيدمصطفي. تاثير تمرين در آب بر پاسخ هاي ايمني پروتئين هاي CRP و كمپلمان C3 و C4 در بيماران آرتريت روماتوئيد. علوم پزشكي رازي (مجله دانشگاه علوم پزشكي ايران) : دي 1395 , دوره 23 , شماره 151 ; از صفحه 21 تا صفحه 30 .

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.


تجهیزات آبدرمانی

واريس يکي از بيماري هايي است که به طور عمده در ديواره وريدهاي قسمت تحتاني ساق پا اتفاق مي افتد و باعث تجمع زياد خون و تورم در پاها مي گردد.

واریس سیاهرگ‌ها که از ریشه واژه لاتین واریکس Varix به معنای پیچ خورده گرفته شده، به گشاد شدن سیاهرگ‌ها یا تورّم ورید گفته می‌شود.

واریس، شایعترین بیماری عروقی انسان است که حدود ۲۰-۱۰٪ جمعیت را مبتلا می‌کند. سیاهرگ‌های واریسی به صورت رگ‌های دراز، گشادشده و پرپیچ‌ و خم و غالباً در سطوح درونی اندام تحتانی دیده می‌شوند.

بیشترین میزان شیوع واریس در ن بین سن ۴۹-۴۰ سالگی برآورد شده‌ است. رگ‌های واریسی بزرگ، کاملاً ً برجسته و گاهی قابل لمس و متسع و طویل می‌باشند و گاهی قطر بالاتر از ۴ میلی‌متر پیدا می‌کنند.

فرآیند تشکیل واریس

سیاهرگ ها، رگ‌های خونی هستند که خون را از تمامی اندام‌های بدن جمع‌آوری کرده و به سمت قلب هدایت می‌کند. همان طور که در قسمت‌های مختلف بدن برای ادامه حیات خود از اکسیژن خون استفاده می‌کنند، مواد زائد خود را (از جمله دی‌اکسید کربن و… ) به درون سیاهرگ‌ها بر می‌گرداند.

خون ورودی به سیاهرگها، به قلب و سپس به ریه‌ها بازگردانده می‌شود. در ریه‌ها، دی‌اکسید کربن از خون گرفته و اکسیژن وارد خون می‌شود و سپس این خون اکسیژن دار، به ارگان‌ها و اندام‌های بدن فرستاده می‌شود. سیاهرگ‌ها با توجه به نوع فعالیتی که دارند و جایگاهشان، اندازه‌های مختلفی دارند.

بزرگترین سیاهرگ‌ها در مرکز بدن وجود دارند که خون را از رگ‌های کوچکتر جمع کرده و به قلب می‌رسانند. در سطح بدن، سیاهرگ‌های ریزی وجود دارند. این رگ‌های ریز، بهم پیوسته و به رگ‌های جمع‌آوری کنندۀ بزرگتر ریخته و نهایتاً ً خون را به قلب می‌رسانند.

وقتی که جریان گردش خون به درستی انجام نشود، رگ‌ها بر اثر جمع شدن خون در آن‌ها برجسته بیشتر می‌شوند که این امر بیشتر در پاها و ران‌ها دیده می‌شوند که به آن‌ها واریس گفته می‌شود.

آبدرمانی و تاثیر آن بر واریس

هدف از اين پژوهش بررسي تاثير يک دوره تمرين در آب یا آب درمانی بر ميزان شدت درد و کيفيت زندگي ن مبتلا به واريس است.

اين مطالعه نيمه تجربي توصيفي با طرح پيش آزمون و پس آزمون به دو گروه کنترل و تمرين در آب در شهر مشهد در سال 1393 انجام شد.

تعداد 40 زن غير ورزشکار مبتلا به واريس خفيف با ميانگين سني 41±8.721 سال و ميانگين وزني 69.72±10.183 کيلوگرم انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه تمرين در آب و کنترل تقسيم شدند.

برنامه تمرين در آب و آبدرمانی در هیدرومد به مدت 18 جلسه با تواتر سه جلسه در هفته و هر جلسه 60 دقيقه با شدت 60-50 % ميانگين حداکثر تعداد تکرار براي هر فرد انجام شد.

قبل و بعد از پروتکل تمريني شدت درد و کيفيت زندگي بيماران به ترتيب با استفاده از مقياس VAS و پرسشنامه SF-36 سنجيده شد.

داده ها با استفاده از تي همبسته و مستقل در سطح معني داري p<0.05 مورد بررسي قرار گرفتند.

نتايج: تغييرات درون گروهي نشان داد کاهش درد و بهبود کيفيت زندگي در گروه تمرين در آب یا آبدرمانی در هیدرومد معني دار بود. در حالي که در گروه کنترل تنها بهبود کيفيت زندگي معني دار بوده است .

ميانگين تغييرات بين گروهي نشان داد ميزان شدت درد و کيفيت زندگي دو گروه تمرين و کنترل معني دار بوده است.

يافته هاي پژوهش نشان داد تمرين در آب در هیدرومد بر کاهش شدت درد و بهبود کيفيت زندگي ن مبتلا به واريس تاثير مثبتي دارد.

منبع:

مومني مهرجردي مريم, راوري حسن*, عطارزاده حسيني سيدرضا, خوش رفتاريزدي ناهيد. تاثير يک دوره تمرين در آب بر ميزان شدت درد و کيفيت زندگي ن مبتلا به واريس.مجله دانشکده پزشکي دانشگاه علوم پزشكي مشهد : مهر 1394 , دوره 58 , شماره 7 ; از صفحه 403 تا صفحه 410 .

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.


تجهیزات آبدرمانی

چاقی چیست؟

چاقی وضیعتی است که بافت چربی بیش از حد طبیعی در بدن فرد انباشته شده باشد. انباشت بیش از حد بافت چربی می‌تواند باعث پسرفت شاخص‌های سلامتی، از جمله کاهش میانگین طول عمر و/یا کاهش کیفیت زندگی شود. شایع‌ترین روش برای تخمین چاقی استفاده از شاخص توده بدن (BMI) است. شاخصی که با تقسیم کردن وزن شخص بر حسب کیلوگرم بر توان دوم قد وی بر حسب متر به دست خواهد آمد.

دلایل چاقی:

دلایل متنوعی برای علت چاقی ارائه شده‌است. اما مهم‌ترین علت مؤثر در چاقی و اضافه وزن، عبارت است از تمایل بدن ما برای ذخیره انرژی به صورت چربی این تمایل به صورت تکاملی به انسان امروزی به ارث رسیده‌است.

سالها پیش، اجداد انسان کنونی به دلیل نحوه تغذیه که عبارت بود از دوره‌های پرخوری، و انتظار طولانی مدت برای پیدا کردن دوباره غذا، توانایی ذخیره انرژی به صورت بافت اضافه چربی را به دست آوردند.

چاقی یک بیماری مزمن است که به عنوان رشد اضافی بافت چربی تعریف میشود . چاقی با استرس اکسایشی و التهاب همراه است که نشانگر یک عدم تعادل بین تولید و ظهور انواع رادیکال آزاد اکسیژن و توانایی سیستم بیولوژیک برای سم زدایی و یا ترمیم آثار مخرب آنها است.

در این وضعیت توانایی سیستم بیولوژیک برای سم زدایی و یا ترمیم آثار مخرب انواع رادیکال آزاد اکسیژن به قدر کافی نیست لذا آسیبهای اکسیداتیو به سلول، بافت یا ارگانهای بدن را به دنبال خواهد داشت.

PGC-1α و SIRT1 چیست؟

PGC-1α و SIRT1شاخصهای مهمی هستند که در کنترل چاقی و اختلالات متابولیکی نقش مهمی دارند به طوری که این دو شاخص باعث افزایش ظرفیت سیستم آنتی اکسیدانی شده تا تعادل بین التهاب و استرس اکسایشی با سیستم آنتی اکسیدانی بدن حفظ شود.

همچنین SIRT۱ و PGC-۱α دو عاملی هستند که باعث افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی بدن شده که می­توانند باعث بهبود التهاب و رادیکال­های آزاد در چاقی شوند.  

لذا در مطالعه ای به منظور تعیین تاثیر هشت هفته تمرین درآب در هیدرومِد بر سطوح سرمی SIRT۱، PGC-۱α و درصد چربی در مردان چاق انجام شد.

در این مطالعه نیمه تجربی افراد چاق با استفاده از فراخوان و به صورت داوطلبانه به طور تصادفی به دو گروه تمرین درآب (۱۱ نفر) و کنترل (۱۱نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل سه جلسه در هفته و به مدت هشت هفته با شدت تمرین بین ۶۰ تا ۸۰ درصد ضربان قلب بیشینه بود.

در این مطالعه نیمه تجربی افراد چاق با استفاده از فراخوان و به صورت داوطلبانه به طور تصادفی به دو گروه تمرین درآب (۱۱ نفر) و کنترل (۱۱نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل سه جلسه در هفته و به مدت هشت  هفته با شدت تمرین بین ۶۰ تا ۸۰ درصد ضربان قلب بیشینه بود.

BMI، درصد چربی و وزن آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله بررسی شد. نمونه های خون سیاهرگی در مراحل پیش آزمون و پس آزمون برای سنجش SIRT۱ و PGC-۱α مورد استفاده قرار گرفت.

بررسی­ ها نشان داد که مقادیر PGC -۱α از ۷/۷ به ۸/۵۷ و مقادیر SIRT۱ از ۱۱/۳۱ به ۱۲/۶ رسید که این افزایش در گروه تمرین به نسبت گروه کنترل معنی دار بود . همچنین درصد چربی و زن آزمودنی ها در گروه تمرین به ترتیب از ۳۰/۲ به ۲۷/۸۳ و از ۹۴/۷ به ۹۲/۲ رسید که این کاهش به نسبت گروه کنترل معنی دار بود بود.

بر اساس یافته های حاضر انجام تمرینات در آب می تواند باعث افزایش سطوح SIRT۱ و PGC-۱α و کاهش در وزن و درصد چربی گردد. لذا این نوع تمرین به عنوان روش تمرینی مناسب می تواند در برنامه تمرینی افراد چاق قرار گیرد.

منبع:

سلطانی محمود، رشیدلمیر امیر، فتحی مهرداد، قهرمانی مقدم مهدی. تاثیر هشت هفته تمرین در آب بر SIRT۱، PGC-۱α و درصد چربی در مردان چاق. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل. ۱۳۹۷; ۲۰ (۹) :۵۵-۶۰

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.


تجهیزات آبدرمانی

بتاآندورفين با فرمول شیمیایی C۱۵۸H۲۵۱N۳۹O۴۶S یک نوروپپتید درون‌زاد با خواص تخدیری است که در سیستم عصبی مرکزی و محیطی یافت می‌شود.

نقش هورمون اندورفین

تمام نقش‌هایی که هورمون اندورفین در بدن ایفا می‌کند، شناخته‌شده نیست. هورمون اندورفین در کاهش درد و افزایش حس لذت نقش دارد. هورمون اندورفین در مدارهای پاداش طبیعی ما نقش دارد و با فعالیت‌های مهمی مانند خوردن، آشامیدن، فعالیت‌های بدنی و آمیزش جنسی مرتبط است.

هورمون اندورفین در طول دوران بارداری نیز افزایش می‌یابد. هورمون اندورفین موجب کاهش ناراحتی و درد و افزایش لذت و خوشی می‌شود و این توانایی موجب می‌شود که با وجود آسیب یا استرس به کار خود ادامه دهیم.

ازآنجاکه ما انسان‌ها به‌طور طبیعی به‌دنبال رسیدن به احساس خوب و دوری از درد هستیم، بیشتر، کارهایی را انجام می‌دهیم که احساس خوبی در ما ایجاد می‌کنند. این ویژگی از دیدگاه تکاملی، موجب تضمین بقا می‌شود. ما انسان‌ها موجوداتی اجتماعی هستیم و در جامعه رشد می‌کنیم.

در پژوهش‌ها مشخص شده است که هورمون اندورفین به تقویت پیوندهای اجتماعی نیز کمک می‌کند.

گرچه شاید این ویژگی امروزه دیگر کاربردی نداشته باشد، ولی در اوایل تاریخ بشر، انسان‌هایی که در کنار هم و در گروه‌های اجتماعی بودند، بیشتر از دیگران می‌توانستند زنده بمانند و تولیدمثل کنند.

لازم به ذکر است، راهکار بدن جهت مقابله با درد و استرس در فرآیند زایمان، ترشح پپتیدهای اوپیوئیدی ازجمله بتا اندورفین است.

تاثير آبدرمانی بر سطوح بتاآندورفين ن باردار

بارداري با ايجاد تغييرات جسماني و رواني خاص در زندگي ن نه تنها مي تواند درک آنان از کيفيت زندگي را متاثر سازد بلکه اجراي برخي از حرکات را براي انجام فعاليت هاي معمول زندگي مشکل مي سازد.

توصيه بر اين است که ن باردار بايد به شرکت در برنامه هاي تمرين بدني منظم با شدت مناسب، که نشان داده شده است که در طي بارداري موثر و ايمن هستند، تشويق گردند.

اين تحقيق بر آن بوده است که تاثير 8 هفته تمرينات هوازي در آب را بر کيفيت زندگي و سطوح بتا آندورفين ن باردار بررسي نمايد.

براي اين کار، 24 زن باردار 24 تا 30 سال داوطلب به صورت تصادفي به دو گروه کنترل و تجربي تقسيم شدند.

پس از تکميل پرسشنامه کيفيت زندگي و خونگيري براي ارزيابي سطوح بتاآندورفين، گروه تجربي، تمرينات هوازي در آب را با شدت 60 تا 70 درصد اکسيژن مصرفي بيشينه، سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته انجام دادند.

بررسي تغييرات هورمون بتاآندروفين در گروه تجربي، حاکي از افزايش معنادار 49.03 درصدي بود.

معيار کلي کيفيت زندگي در ن باردار نيز بر اثر هشت هفته تمرينات در آب بطور معني داري بهبود پيدا کرد.

بنابراين، به نظر مي رسد که استفاده از تمرينات در آب مي تواند يکي از منابع در دسترس براي بانوان باشد تا با استفاده از آن بتوانند از يک کيفيت زندگي خوب و بهتر در طي دوران بارداري بهره مند شوند.

منابع:

بهپور ناصر*, همت فر احمد, فرمنش الهه. تاثير تمرين هوازي در آب بر کيفيت زندگي و سطوح بتاآندورفين ن باردار.تحقيقات در علوم زيستي ورزشي : زمستان 1391 , دوره 3 , شماره 9 ; از صفحه 41 تا صفحه 51 .

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.


تجهیزات آبدرمانی

پوکي استخوان:

پوکی استخوان یا استئوپروز طبق تعریف انجمن ملی بهداشت یک اختلال اسکلتی است که بیشتر در دوران کهنسالی بروز می‌کند و ویژگی بارز آن کاهش استحکام استخوان بوده و انسان را در معرض خطر شکستگی قرار می‌دهد.

برخلاف بسیاری از بیماری‌های مزمن، که علائم و نشانه‌های متعددی دارند، استئوپروز یک بیماری خاموش و بدون علامت است تا زمانی که یک شکستگی ایجاد شود.

که هفتصد هزار مورد آن در مهره‌ها، دویست و پنجاه هزار مورد در استخوان را، دویست و پنجاه هزار مورد در لگن و سیصدهزار مورد در سایر استخوان‌ها رخ می‌دهند.

شکستگی‌های لگن وخیم‌ترین عارضه استئوپروز بوده و میزان مرگ ومیر آن در سال اول بیش از ۲۰٪ است.

شکستگی‌های ناشی از استئوپروز، شکستگی‌هایی هستند که به‌طور معمول در آن موقعیت‌ها در افراد سالم شکستگی استخوان رخ نمی‌دهد.

که این شکستگی‌ها به عنوان شکستگی ناشی از شکنندگی در نظر گرفته می‌شوند.شکستگی‌های لگن پس از سقوط رخ می‌دهند، اما دو سوم شکستگی‌های مهره‌ای به صورت خاموش بوده و با یک فشار مختصر مانند بلند کردن یک جسم، عطسه کردن و خم شدن رخ می‌دهند.

علل پوکی استخوان:

این بیماری در دوران یائسگی ن بسیار شایع است زیرا در این دوران استروژن بسیار در بدن ن کم می‌شود. همچنین کمبود مواد معدنی مانند کلسیم، پروتئین و ویتامین دی و استعمال دخانیات مانند سیگار باعث پوکی استخوان می‌شود.

در شرایط کمبود مواد معدنی در رژیم غذایی، بدن این کمبود را از بافت‌های استخوانی می‌گیرد و این کار در طول زمان باعث فقر استخوان‌ها از لحاظ مواد معدنی و در نتیجه پوکی استخوان می‌گردد.

همچنین با بالا رفتن سن تخریب بافت استخوانی بیش از ساخت آن می‌شود و با گذشت زمان و در دوران کهنسالی این عارضه بروز می‌کند.

برخی از بیماری‌ها مثل پرکاری تیروئید، کم‌کاری غدد جنسی، آرتریت روماتوئید، بیماری کوشینگ و دیابت و مصرف برخی داروها مثل کورتن و لووتیروکسین ٬فورزماید، هپارین ٬فنیتوئین نیز در طول زمان باعث پوکی استخوان می‌گردند.

عوامل دیگری نیز مثل کم‌تحرکی یا کمبود وزن بیش از ۱۰٪ نسبت به وزن دوران جوانی یا بی‌ام‌آی کمتر از ۱۹، عوامل وراثتی و اعتیاد به الکل باعث پوکی استخوان هستند.

باور بر این بود که مصرف بیش از اندازه کافئین از فاکتورهای خطر است اما تحقیقات تازه نشان می‌دهد ارتباط زیادی بین استئوپروزی و مصرف کافئین وجود ندارد.

تشخیص:

تشخیص استئوپروز معمولاً به دنبال یک شکستگی بالینی حاد یا انجام آزمایش سنجش تراکم استخوان مسجل می‌شود. رادیوگرافی‌ها می‌توانند شکستگی فشاری مهره‌ها را نشان دهند، ولی شواهد پرتونگاری کاهش توده استخوانی تا هنگامی که ۳۰٪ از توده استخوان تحلیل نرفته، ایجاد نمی‌شود.

عکس‌های پرتونگاری شاخص خوبی برای تشخیص استئوپروز نیستند زیرا نفوذ کم یا بیش از حد اشعه در فیلم عکاسی روی کیفیت آن تأثیر می‌گذارد، از این‌رو رادیوگرافی‌ها راهنماهای خوبی برای پی بردن به استئوپروز نیستند و غالباً تشخیص براساس سنجش تراکم مواد معدنی استخوان مسجل می‌گردد.

اثر هیدرومِد بر تراکم استخوانی

لازم به ذکر است، پوکي استخوان باعث کاهش طول عمر و کيفيت زندگي مي گردد.

در مطالعه ای به بررسي تاثير 12 هفته تمرين هوازي با اعمال وزن در آب در هیدرومِد بر ميزان تراکم استخواني مهره هاي کمري ن 50 تا 70 سال داراي اضافه وزن بود.

تعداد 20 نفرزن 50 تا 70 ساله داراي اضافه وزن، به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه 10 نفره آزمايشي و کنترل تقسيم شدند (در هر دو گروه تعداد افراد با پوکي استخوان و بدون پوکي استخوان برابر بودند).

فعاليت ورزشي هوازي با اعمال وزن در آب در گروه آزمايشي به مدت 12 هفته و 3 جلسه در هفته انجام شد.

شدت فعاليت با 60 در صد ضربان قلب شروع شد و در مدت 12 هفته به 80 در صد ضربان قلب رسيد. مدت فعاليت از 60 دقيقه در شروع و در مدت12 هفته به 90 دقيقه رسيد.

گروه کنترل در اين مدت هيچ فعاليت ورزشي نداشتند. هر دو گروه قبل و بعد از دوره تمريني آزمايش سنجش تراکم استخوان را انجام دادند. براي تحليل آماري از آزمون t همبسته درسطح معني داري استفاده شد.

با توجه به نتايج پژوهش تفاوت معنا داري بين پيش آزمون و پس آزمون آزمايش تراکم استخواني گروه آزمايشي ديده شد در حاليکه درگروه کنترل تفاوت معني داري ديده نشد.

بر طبق نتايج پژوهش يک دوره تمرين هوازي با اعمال وزن در آب در هیدرومِد به مدت 12 هفته موجب افزايش تراکم استخواني مهره هاي کمري ن 50 تا 70 ساله داراي اضافه وزن مي شود.

منبع:

ونكي بهناز*, صادقي حيدر, پيري مقصود, رمضاني نسرين. تاثير تمرين هوازي با اعمال وزن در آب بر تراکم استخواني مهره هاي کمري ن 50 تا 70ساله داراي اضافه وزن. طب توانبخشي : تابستان 1394 , دوره 4 , شماره 2 ; از صفحه 46 تا صفحه 52 .

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.


تجهیزات آبدرمانی

هورمون رشد چیست؟

هورمون رشد (GH) هورمونی است که از بخش پیشین هیپوفیز یا آدنوهیپوفیز رها می‌شود. هورمون رشد یا سوماتوتروپین ساختمانی پروتئینی دارد. در کل هدف این هورمون، افزایش بیوسنتز پروتئین در سلول‌های بدن است.

طبق تحقیقاتی که انجام شده‌است، محققین به این نتیجه رسیدند که GH اثر خود را با استفاده از انواعی از پروتئین‌ها تحت عنوان سوماتومدین‌ها به سلول‌ها القا می‌کند چراکه با القای هورمون رشد به سلول در شرایط In vitro تغییر زیادی در رشد آن‌ها مشاهده نگردید.

همچنین تحقیقات نشان داده است که ورزش به خصوص اگر همراه با حرکات دست‌ها باشد، می‌تواند محرک تولید GH باشند (یکی از دلایل رشد قدی بسکتبالست‌ها شاید همین موضوع باشد).

میزان ترشح هورمون رشد در کودکان در ساعات اولیه خواب، بسیار زیاد است بنابراین کودکی که دچار کمبود خواب یا بی نظمی در خواب باشد، در رشد او اختلال رقم می خورد.

هم کمبود و هم زیادی مقدار هورمون رشد باعث حالات مختلفی از بیماری می شود. این اختلالات ممکن است ناشی از ناهنجاری هایی در غده هیپوفیز، هیپوتالاموس یا سلول های هدف هورمون باشد.

 هورمون رشد ممکن است در نتیجه کمبود این هورمون و یا ناشی از پاسخ گیرنده معیوب به هورمون رخ دهد.

این امر می تواند منجر به به تعویق افتادن رشد و یا عدم موفقیت شود، اگر چه این به سنی بستگی دارد که در آن کمبود آغاز شده است. 

اثرات کمبود هرمون رشد:

اثرات کمبود هورمون رشد با توجه به سن فرد آسیب دیده متفاوت است.برای مثال، اگر کمبود در دوران کودکی رخ دهد، می تواند منجر به موارد زیر شود:

شکست در رشد

قد کوتاه

تاخیر در بلوغ جنسی.

اگر کمبود هورمون رشد در بزرگسالان رخ دهد، می تواند منجر به افزایش جرم چربی و کاهش تود عضلانی و کاهش سطح انرژی و در نتیجه کاهش کیفیت زندگی شود.

در بزرگسالان, کمبود هورمون رشد انسانی می تواند باعث بروز مشکلات مختلفی از جمله:

اضطراب و افسردگی

افزایش چربی در دور کمر

افزایش خطر بیماری های قلبی و سکته قلب

ضعیف عضلات و استخوان ها

ضعف، خستگی

کاهش توانایی تفکر

آب درمانی در رشد افراد

تاثیر تمرین در آب در هیدرومد بر هرمون رشد:

در پژوهش به بررسي تاثير هشت هفته تمرين منتخب در آب در هیدرومِد برسطح هورمون رشد پسران 9 تا 11 سال منطقه 6 تهران بود. 24 دانش آموز پسر غيرورزشکار بطور تصادفي انتخاب و در دو گروه تمرين (12 نفر) و گواه (12 نفر) قرار گرفتند.

 

در گروه تمرين و گواه به ترتيب ميانگين قد 133.67±6.47 و 136.45±5.58 سانتي متر، وزن 28.54±7.14 و 29.75±3.45 کيلوگرم، سن 9.767±0.29 و 9.39±0.35 سال، 15.46±1.18 BMI و 15.04±1.12 کيلوگرم بر مترمربع بود.

ابتدا از تمام آزمودني ها نمونه هاي خوني ناشتا 48 ساعت قبل از شروع تمرينات به منظور اندازه گيري سطوح هورمون رشد گرفته شد.

سپس آزمودني هاي گروه تمرين به مدت 8 هفته و هفته اي 3 جلسه و با شدت 60 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب بيشينه به تمرينات منتخب در آب پرداختند.

آزمودني هاي گروه کنترل در اين مدت هيچگونه فعاليت ورزشي نداشتند. پس از 8 هفته از تمامي شرکت کننده ها نمونه خوني گرفته شد.

براي بررسي دقيق آثار درون گروهي آزمون t همبسته نشان داد افزايش 26 درصدي هورمون رشد در گروه آزمايش معني دار بود اما در گروه گواه تغييرات معني دار نبود .

همچنين يافته آزمون t مستقل بيانگر عدم اختلاف معني دار مقادير هورمون رشد بين گروه ها در پيش آزمون و اختلاف معني دار آن در پس آزمون بود .

بطور کلي نتايج نشان داد انجام 8 هفته تمرين منتخب در آب به طور معني داري باعث افزايش هورمون رشد پسران 9 تا 11 سال شد.

منابع:

مسرور محمود*, پيري مقصود, بنايي فر عبدالعلي. تاثير هشت هفته تمرين در آب بر سطح هورمون رشد پسران 9 تا 11 سال.تحقيقات در علوم زيستي ورزشي : زمستان 1392 , دوره 3 , شماره 11 ; از صفحه 27 تا صفحه 38 .
بخش بهداشت و سلامت وب سایت نمناک

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.


تجهیزات آبدرمانی

التهاب غلاف کف پا یکی از دردهای رایج کف و پاشنه پا می باشد. التهاب غلاف کف پا در واقع التهاب پلانتار فاسیا (Plantar Fascia) می باشد که یک غلاف فیبری بوده که اکثر کف پا را در بر می گیرد.

به طور تقریبی در حدود دو میلیون نفر در سال به این عارضه مبتلا می شوند. این غلاف از یک طرف به استخوان پاشنه و از طرف دیگر به استخوان پایه انگشتان پا متصل می باشد و ماهیچه کوچک کف پا را پوشش می دهد. در زمان راه رفتن و دویدن, زمان بلند شدن پنجه (toe-off) , غلاف پلانتار فاسیا به حالت کشیده در می آید و کمک می کند که پا بصورت یک اهرم با یک نیروی هل دهنده عمل کند.

این غلاف یکی از ساختارهای پایدار کننده اصلی قوس کف پا می باشد. همچنین این غلاف وظیفه جذب ضربه و فشار از روی پا را بر عهده دارد.ورم این غلاف عمدتا در محل اتصال با پاشنه پا رخ می دهد. التهاب غلاف کف پا عموما در افراد سالخورده رایج می باشد زیرا که حرکت مفاصل پا, با افزایش سن کاهش یافته و تنش وارد شده بر این غلاف افزایش میابد.

همچنین این عارضه در افرادی که خیلی در حالت ایستاده قرار دارند و افرادی که پیاده روی زیاد یا ورزش زیاد می کنند رایج می باشد که در نتیجه استعمال مفرط می باشد. این عارضه بیشتر در خانمها و افرادی که اضافه وزن دارند رایج می باشد.

علائم و نشانه های التهاب غلاف کف پا:

التهاب غلاف کف پا, ایجاد درد در بخش داخلی پاشنه پا می کند و این درد معمولا به سمت داخلی کف پا هدایت می شود. این درد بهنگام انجام فعالیت آغاز می شود و معمولا در اول صبح هنگامیکه اولین قدم برداشته می شود رخ می دهد که البته بعد از چند دقیقه این درد فروکش می کند.

همچنین بعد از انجام فعالیت ورزشی ( نه در هنگام انجام فعالیت ورزشی) درد زیادی وجود دارد. اگر با تماس ناحیه متاثر از درد و یا کشیدن غلاف پلانتار فاسیا ایجاد درد شد, التهاب غلاف کف پا توسط یک دکتر یا فیزیوتراپ قابل تشخیص می باشد.

اما با استفاده از اسکن التراسوند التهاب غلاف کف پا قابل تایید می باشد بطوریکه ظاهر این غلاف ضخیم تر می شود. در موارد خاص که روشهای تشخیص نرمال جهت تشخیص موثر نیست, ممکن است از تصاویر اشعه ایکس بمنظور بررسی سایر شرایط مانند بررسی خار پاشنه یا شکستگی استخوان پاشنه پا استفاده شود.

تشخیص:

برای تشخیص این بیماری معمولا هیچ آزمایشی لازم نیست. تشخیص بر اساس شرح حال و معاینه فیزیکی انجام می‌شود. گاهی اوقات، دکتر ممکن است اشعه ایکس یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) را پیشنهاد دهد تا مطمئن شود درد به خاطر مشکل دیگری مانند شکستگی ناشی از فشار یا عصب گرفته بروز نکرده است.

گاهی اشعه ایکس نشان می‌دهد که تیغه‌ای از استخوان در پاشنه بیرو‌ن‌زدگی پیدا کرده است. در گذشته، این تیغه‌های استخوانی اغلب علت درد پاشنه شناخته می‌شدند و از طریق عمل جراحی برداشته می‌شدند. اما بسیاری از افرادی که تیغه استخوان در پاشنه دارند با هیچ درد پاشنه‌ای مواجه نمی‌شوند.

درمان:

در مطالعه ی اثر 8 هفته تمرين در آب در هیدرومِد بر بيماران مبتلا به التهاب غلاف کف پايي بررسی شد. 45 بيمار مبتلا به التهاب غلاف کف پايي بکار گرفته شدند. شرکت کنندگان در 2 گروه تمرين 30 و کنترل 15 قرار گرفتند.

برنامه تمريني 8 هفته تمرين پيشرونده در آب (هفته اي 3جلسه، ميانگين 53 دقيقه) شامل کشش غلاف کف پايي و عضلات خلف ساق، و تقويت عضلات داخلي پا بود. متغير مورد سنجش ميزان درد صبحگاهي بود که در هر 2 گروه اندازه گيري شد.

تحليل آماري داده ها در پايان 8 هفته نشانگر تفاوت معنادار درد صبحگاهي در گروه تجربي و نيز در مقايسه با گروه کنترل بود.

بنابراين 8 هفته تمرين در آب موجب کاهش درد صبحگاهي مبتلايان به التهاب غلاف کف پايي مي شود.

منابع:

وب سایت برنا اسپرت
سایت بهدار
عابديان سيده فهيمه*, خوش رفتاريزدي ناهيد, معظمي مهتاب. تاثير 8 هفته تمرين در آب بر درد افراد مبتلا به التهاب غلاف کف پايي. مطالعات طب ورزشي : بهار و تابستان 1394 , دوره – , شماره 17 ; از صفحه 99 تا صفحه 110 .

*جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.


تجهیزات آبدرمانی

يائسگي با تغييرات هورموني و كاهش حساسيت به انسولين همراه است. افزايش توده چربي كه با افزايش سن در بانوان يائسه دنبال مي شود موجب كاهش آديپونكتين سرم و افزايش مقاومت به انسولين مي شود.

لازم به ذکر است: آدیپونکتین یک هورمون پپتیدی است که در انسان از بافت چربی ترشح می‌شود و بر متابولیسم چربی و گلوکز مؤثر است. آدیپونکتین با افزایش حساسیت کبد به انسولین، میزان خروجی گلوکز از کبد را کاهش می‌دهد، همچنین مصرف گلوکز در عضلات را افزایش داده و مانع افزایش قند خون می‌شود. آدیپونکتین در سایر جانوران نیز مشاهده می‌شود و در انسان از ۲۴۴ اسیدآمینه تشکیل شده است.

و انسولین با اثر به سلول‌های کبد باعث می‌شود این سلول‌ها با گرفتن قند از خون و ذخیرهٔ آن به صورت گلیکوژن، قند خون را کاهش دهند و با تجمع گلیکوژن در سلول‌های ماهیچه ای -به عنوان یک منبع سوخت- انرژی را افزایش دهد. همچنین با اثر به بافت‌های چربی، استفاده از چربی به عنوان منبع سوخت را متوقف می‌کند. در صورت نبود یا کمبود انسولین در خون، بدن از چربی به عنوان منبع سوخت استفاده می‌کند. انسولین به عنوان مرکز کنترل متابولیسم بدن عمل می‌کند.

همچنین یائسگی یا منوپوز یکی از دوره‌های طبیعی زندگی اغلب ن است که در آن قاعدگی برای همیشه متوقف می‌گردد و آنان دیگر قادر به بچه دار شدن نخواهند بود. یائسگی معمولاً در حدود سن ۴۹ تا ۵۲ سالگی آغاز می‌شود. در این زمان تخمدانها به میزان کمتری هورمونهای نه، به خصوص استروژن را ترشح کرده و سبب بروز علائم یائسگی می‌شوند. درابتدا عادت ماهیانه نامرتب شده و سپس به‌طور کامل قطع می‌شود. نی که به مدت یک سال عادت ماهیانه نداشته باشند یائسه محسوب می‌شوند.

هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر تمرين در آب در هیدرومِد بر تغييرات آديپونكتين و مقاومت به انسولين سرم در ن يائسه چاق بود.


مواد و روش ها: 20 زن يائسه چاق 55 ـ 50 ساله در شهرستان اروميه با نمايه توده بدن بالاي 30 كيلوگرم در مترمربع به روش غيراحتمالي و آماده در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه تجربي و شاهد تقسيم شدند. گروه تجربي به مدت 12 هفته تمرين هاي منتخب هوازي و مقاومتي را در آب با شدت 65 تا 75 درصد ضربان قلب بيشينه و به مدت 45 دقيقه در هر جلسه تمرين انجام دادند. گروه شاهد در طول دوره پژوهش هيچ فعاليت بدني نداشتند.

نمونه هاي خون قبل و بعد از تمرين براي هر دو گروه در حالت ناشتا به دست آمد. مقادير آديپونكتين و انسولين سرم توسط روش الايزا و گلوكز توسط روش كالريمتري آنزيمي اندازه گيري شد. براي محاسبه شاخص مقاومت به انسولين نيز از روش HOMA-IR استفاده شد.


يافته ها: يافته هاي تحليل آماري نشان داد كه اجراي پروتكل ورزشي ميزان آديپونكتين سرم را به شكل معني داري در گروه تجربي افزايش داد . با اين حال، بين يافته هاي پس و پيش آزمون اين مقادير در گروه شاهد تفاوت معني داري ديده نشد. هم چنين، غلظت سرمي گلوكز، انسولين سرم و مقاومت به انسولين نيز به دنبال انجام ورزش منتخب در آب در هیدرومِد تنها در گروه تجربي به شكل معني داري كاهش يافت.


نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي پژوهش حاضر تمرين هوازي و مقاومتي فزاينده كه در آب در هیدرومِد اجرا مي شود با درگيري گروه هاي عضلاني بزرگتر و افزايش فشار ديناميكي بر استخوان ها و عضلات موجب افزايش مصرف انرژي، افزايش آديپونكتين سرم و كاهش مقاومت به انسولين در ن يائسه چاق مي شود.

منبع: توفيقي اصغر. تاثير تمرين در آب بر سطح سرمي آديپونكتين و مقاومت به انسولين در ن يائسه چاق. مجله غدد درون ريز و متابوليسم ايران : شهريور 1389 , دوره 12 , شماره 3 (مسلسل 51) ; از صفحه 260 تا صفحه 267 .

*جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.


تجهیزات آبدرمانی

کمردرد اولین علت ناتوانی در افراد زیر 45 سال می‌باشد. در مقایسه با افراد سالم، این افراد در کنترل پاسچر خود بی‌ثباتی دارند و کوتاهی همسترینگ نیز باعث ایجاد کمردرد می‌شود.

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر حرکت درمانی در آب بر کنترل پاسچر و انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ در ن مبتلا به کمردرد مزمن بوده است.

لازم به ذکر است، ماهیچه‌های همسترینگ شامل سه ماهیچه در ناحیه پشت استخوان ران هستند. وترهای این ماهیچه‌ها به استخوان‌های ساق پا (درشت نی یا نازک‌نی یا هر دو استخوان) اتصال دارند. عمل اصلی این گروه از ماهیچه‌ها، خم کردن (فلکسیون) زانو است.

کشیدگی همسترینگ همانند کشیدگی ماهیچه چهارسر رانی، باعث اختلال در عملکرد مفصل زانو می‌گردد که میزان آن به شدت آسیب بستگی دارد. این ماهیچه‌ها، ازطریق عصب سیاتیک عصب دهی می‌شوند. ماهیچه های همسترینگسه ماهیچه‌ای که در پشت ران، عضلات همسترینگ را به وجود می‌آورند عبارتنداز: ماهیچه نیم‌وتری، ماهیچه نیم‌غشایی، ماهیچه دوسر رانی

در پژوهش زیر که آزمودنی‌های این پژوهش از میان ن 20 تا 40 ساله مراجعه کننده به کلینیک‌های فیزیوتراپی شهر همدان انتخاب شدند. برای ارزیابی کنترل پاسچر از آزمون تعادلی Y استفاده شد و جهت اندازه‌گیری طول عضلات همسترینگ از تست AKE استفاده شد.

گروه تجربی تمرینات درمانی در آب را به مدت 6 هفته و 3 جلسه در هفته انجام دادند. برای مقایسه میانگین‌ها از آزمون‌های t همبسته و t مستقل در سطح معنی‌داری 05/0 استفاده شد، برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 20 استفاده شد.

یافته‌ها:

نتایج آزمون t وابسته نشان داد که کنترل پاسچر و همچنین انعطاف پذیری عضلات همسترینگ پای چپ و راست در گروه تجربی بهبود معنی‌داری داشته است ولی در گروه کنترل بهبودی معنی‌داری حاصل نشد و در آزمون t مستقل تفاوت معنی‌داری بین میزان تغییر این دو متغیر مشاهده شد.

نتیجه گیری:

برنامه آب درمانی در هیدرومِد استفاده شده در این پژوهش احتمالاً می‌تواند موجب بهبود کنترل پاسچر و همچنین افزایش انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ که یکی از فاکتورهای مهم در کمردرد است شود.

با توجه نتایج این پژوهش، می‌توان از این برنامه تمرینی در توانبخشی افراد مبتلا به کمردرد به منظور بهبود کنترل پاسچر و افزایش انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ استفاده نمود.

منبع:

یلفانی علی، غلامی بروجنی بهنام، احمدنژاد لیلا، اسمی شیرین. اثر حرکت درمانی در آب بر تعادل و انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ در ن مبتلا به کمردرد مزمن. نشریه پژوهش توانبخشی در پرستاری. ۱۳۹۶; ۳ (۳) :۳۹-۴۷

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.


تجهیزات آبدرمانی

آرتریت روماتوئید چیست؟

آرتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی شایعترین بیماری التهابی سیستمیک مفاصل بوده و جزء بیماری‌های خود ایمنی مزمن است.

شیوع جهانی آن حدود یک درصد گزارش شده‌است. ن، سیگاری‌ها و افراد دارای سابقه خانوادگی مثبت بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند. همچنین ناتوانی دراین بیماری شایع و قابل توجه است.

بگونه ای که در یک مطالعه همگروهی درآمریکا ۳۵٪ افراد مبتلا به آرتریت روماتویید بعد از ۱۰ سال دچار ناتوانی در انجام کار شده بودند. معیارهای تشخیصی آن درگیری حداقل یک مفصل همراه با تورم و درد است. احتمال تشخیص آرتریت روماتویید با افزایش تعداد مفاصل کوچک درگیر افزایش می‌یابد.

در آغاز، ممکن است لوکالیزه کردن درد، تورم و حساسیت در لمس، به سختی امکان‌پذیر باشد. درد در مفاصل درگیر و تشدید درد در اثر حرکت، شایع‌ترین تظاهرات آرتریت روماتوئید تثبیت شده است.

الگوی درگیری مفصلی هماهنگ است، اما همیشه با درجه التهاب ظاهر شده، مطابقت نمی‌کند.

خشکی عمومی شایع است و معمولاً پس از دوره‌های بی حرکتی، به بیشترین حد خود می‌رسد، خشکی صبحگاهی با مدتی بیش از یک ساعت تظاهری تقریباً تغییرناپذیر از آرتریت التهابی است و ممکن است در افتراق آن از انواع متعدد بیماری‌های مفصلی غیر التهابی، کمک‌کننده باشد.

نشانه های این بیماری

در مجموع نشانه‌های آرتریت روماتوئید از این قرار اند:سفتی صبحگاهی مفاصل، تورم مفاصل، درد مفصلی، ضعف و خستگی

تمرين ورزشي با بهبود سلامتي در بسياري از جمعيت ها در ارتباط است. به نظر مي رسد كه فعاليت هاي ورزشي در جمعيت مبتلا به آرتريت روماتوئيد (Rheumatoid Arthritis-AR) ممكن است باعث كاهش نشانه هاي اين بيماري شود.

در تحقیقی به بررسي تاثير فعاليت منظم ورزشي در آب در هیدرومِد بر تغييرات پاسخ ايمني در جمعيت RA انجام گرفته است.

در اين مطالعه نيمه تجربي كنترل شده، 30 بيمار مبتلا به بيماري RA به طور تصادفي به دو گروه مساوي تمرين هوازي و گروه شاهد، تقسيم شدند.

برنامه تمرين ورزشي 8 هفته با شدت 65-75 درصد حداكثر ضربان قلب بيشينه، سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60 دقيقه اجرا شد. نمونه خوني آزمودني ها در سه نوبت 24 ساعت قبل، 24 ساعت بعد و دو ماه بعد از آزمون گرفته شد.

مقدار پروتئين واكنشگر-C، پروتئين كمپلمان C3 و C4 با روش هاي استاندارد اندازه گيري شدند. تحليل داده ها در سطح خطاي آلفاي 5 درصد و توسط نرم افزار SPSS نسخه 17 انجام شد.

نتايج نشان داد بعد از 8 هفته تمرين منظم ورزشي در آب كاهش معني داري در مقادير سرمي CRP و C4 در گروه تجربي نسبت به قبل از تمرين مشاهده شد، اما در گروه شاهد چنين نبود. همچنين در تحقيق حاضر تغييرات C3 معني دار نبود .

تمرينات منظم ورزشي در آب در هیدرومِد مي توانند باعث كاهش سطوح شاخص هاي التهابي شوند و در نتيجه نقش به سزايي در پيشگيري و كنترل بيماري هاي قلبي- عروقي در بيماران RA نيز داشته باشند.

منبع:

اصغري فاطمه*, توفيقي اصغر, سيدمرداني سيدمصطفي. تاثير تمرين در آب بر پاسخ هاي ايمني پروتئين هاي CRP و كمپلمان C3 و C4 در بيماران آرتريت روماتوئيد. علوم پزشكي رازي (مجله دانشگاه علوم پزشكي ايران) : دي 1395 , دوره 23 , شماره 151 ; از صفحه 21 تا صفحه 30 .

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.


تجهیزات آبدرمانی

واريس يکي از بيماري هايي است که به طور عمده در ديواره وريدهاي قسمت تحتاني ساق پا اتفاق مي افتد و باعث تجمع زياد خون و تورم در پاها مي گردد.

واریس سیاهرگ‌ها که از ریشه واژه لاتین واریکس Varix به معنای پیچ خورده گرفته شده، به گشاد شدن سیاهرگ‌ها یا تورّم ورید گفته می‌شود.

واریس، شایعترین بیماری عروقی انسان است که حدود ۲۰-۱۰٪ جمعیت را مبتلا می‌کند. سیاهرگ‌های واریسی به صورت رگ‌های دراز، گشادشده و پرپیچ‌ و خم و غالباً در سطوح درونی اندام تحتانی دیده می‌شوند.

بیشترین میزان شیوع واریس در ن بین سن ۴۹-۴۰ سالگی برآورد شده‌ است. رگ‌های واریسی بزرگ، کاملاً ً برجسته و گاهی قابل لمس و متسع و طویل می‌باشند و گاهی قطر بالاتر از ۴ میلی‌متر پیدا می‌کنند.

فرآیند تشکیل واریس

سیاهرگ ها، رگ‌های خونی هستند که خون را از تمامی اندام‌های بدن جمع‌آوری کرده و به سمت قلب هدایت می‌کند. همان طور که در قسمت‌های مختلف بدن برای ادامه حیات خود از اکسیژن خون استفاده می‌کنند، مواد زائد خود را (از جمله دی‌اکسید کربن و… ) به درون سیاهرگ‌ها بر می‌گرداند.

خون ورودی به سیاهرگها، به قلب و سپس به ریه‌ها بازگردانده می‌شود. در ریه‌ها، دی‌اکسید کربن از خون گرفته و اکسیژن وارد خون می‌شود و سپس این خون اکسیژن دار، به ارگان‌ها و اندام‌های بدن فرستاده می‌شود. سیاهرگ‌ها با توجه به نوع فعالیتی که دارند و جایگاهشان، اندازه‌های مختلفی دارند.

بزرگترین سیاهرگ‌ها در مرکز بدن وجود دارند که خون را از رگ‌های کوچکتر جمع کرده و به قلب می‌رسانند. در سطح بدن، سیاهرگ‌های ریزی وجود دارند. این رگ‌های ریز، بهم پیوسته و به رگ‌های جمع‌آوری کنندۀ بزرگتر ریخته و نهایتاً ً خون را به قلب می‌رسانند.

وقتی که جریان گردش خون به درستی انجام نشود، رگ‌ها بر اثر جمع شدن خون در آن‌ها برجسته بیشتر می‌شوند که این امر بیشتر در پاها و ران‌ها دیده می‌شوند که به آن‌ها واریس گفته می‌شود.

آبدرمانی و تاثیر آن بر واریس

هدف از اين پژوهش بررسي تاثير يک دوره تمرين در آب یا آب درمانی بر ميزان شدت درد و کيفيت زندگي ن مبتلا به واريس است.

اين مطالعه نيمه تجربي توصيفي با طرح پيش آزمون و پس آزمون به دو گروه کنترل و تمرين در آب در شهر مشهد در سال 1393 انجام شد.

تعداد 40 زن غير ورزشکار مبتلا به واريس خفيف با ميانگين سني 41±8.721 سال و ميانگين وزني 69.72±10.183 کيلوگرم انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه تمرين در آب و کنترل تقسيم شدند.

برنامه تمرين در آب و آبدرمانی در هیدرومد به مدت 18 جلسه با تواتر سه جلسه در هفته و هر جلسه 60 دقيقه با شدت 60-50 % ميانگين حداکثر تعداد تکرار براي هر فرد انجام شد.

قبل و بعد از پروتکل تمريني شدت درد و کيفيت زندگي بيماران به ترتيب با استفاده از مقياس VAS و پرسشنامه SF-36 سنجيده شد.

داده ها با استفاده از تي همبسته و مستقل در سطح معني داري p<0.05 مورد بررسي قرار گرفتند.

نتايج: تغييرات درون گروهي نشان داد کاهش درد و بهبود کيفيت زندگي در گروه تمرين در آب یا آبدرمانی در هیدرومد معني دار بود. در حالي که در گروه کنترل تنها بهبود کيفيت زندگي معني دار بوده است .

ميانگين تغييرات بين گروهي نشان داد ميزان شدت درد و کيفيت زندگي دو گروه تمرين و کنترل معني دار بوده است.

يافته هاي پژوهش نشان داد تمرين در آب در هیدرومد بر کاهش شدت درد و بهبود کيفيت زندگي ن مبتلا به واريس تاثير مثبتي دارد.

منبع:

مومني مهرجردي مريم, راوري حسن*, عطارزاده حسيني سيدرضا, خوش رفتاريزدي ناهيد. تاثير يک دوره تمرين در آب بر ميزان شدت درد و کيفيت زندگي ن مبتلا به واريس.مجله دانشکده پزشکي دانشگاه علوم پزشكي مشهد : مهر 1394 , دوره 58 , شماره 7 ; از صفحه 403 تا صفحه 410 .

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.


تجهیزات آبدرمانی

چاقی چیست؟

چاقی وضیعتی است که بافت چربی بیش از حد طبیعی در بدن فرد انباشته شده باشد. انباشت بیش از حد بافت چربی می‌تواند باعث پسرفت شاخص‌های سلامتی، از جمله کاهش میانگین طول عمر و/یا کاهش کیفیت زندگی شود. شایع‌ترین روش برای تخمین چاقی استفاده از شاخص توده بدن (BMI) است. شاخصی که با تقسیم کردن وزن شخص بر حسب کیلوگرم بر توان دوم قد وی بر حسب متر به دست خواهد آمد.

دلایل چاقی:

دلایل متنوعی برای علت چاقی ارائه شده‌است. اما مهم‌ترین علت مؤثر در چاقی و اضافه وزن، عبارت است از تمایل بدن ما برای ذخیره انرژی به صورت چربی این تمایل به صورت تکاملی به انسان امروزی به ارث رسیده‌است.

سالها پیش، اجداد انسان کنونی به دلیل نحوه تغذیه که عبارت بود از دوره‌های پرخوری، و انتظار طولانی مدت برای پیدا کردن دوباره غذا، توانایی ذخیره انرژی به صورت بافت اضافه چربی را به دست آوردند.

چاقی یک بیماری مزمن است که به عنوان رشد اضافی بافت چربی تعریف میشود . چاقی با استرس اکسایشی و التهاب همراه است که نشانگر یک عدم تعادل بین تولید و ظهور انواع رادیکال آزاد اکسیژن و توانایی سیستم بیولوژیک برای سم زدایی و یا ترمیم آثار مخرب آنها است.

در این وضعیت توانایی سیستم بیولوژیک برای سم زدایی و یا ترمیم آثار مخرب انواع رادیکال آزاد اکسیژن به قدر کافی نیست لذا آسیبهای اکسیداتیو به سلول، بافت یا ارگانهای بدن را به دنبال خواهد داشت.

PGC-1α و SIRT1 چیست؟

PGC-1α و SIRT1شاخصهای مهمی هستند که در کنترل چاقی و اختلالات متابولیکی نقش مهمی دارند به طوری که این دو شاخص باعث افزایش ظرفیت سیستم آنتی اکسیدانی شده تا تعادل بین التهاب و استرس اکسایشی با سیستم آنتی اکسیدانی بدن حفظ شود.

همچنین SIRT۱ و PGC-۱α دو عاملی هستند که باعث افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی بدن شده که می­توانند باعث بهبود التهاب و رادیکال­های آزاد در چاقی شوند.  

لذا در مطالعه ای به منظور تعیین تاثیر هشت هفته تمرین درآب در هیدرومِد بر سطوح سرمی SIRT۱، PGC-۱α و درصد چربی در مردان چاق انجام شد.

در این مطالعه نیمه تجربی افراد چاق با استفاده از فراخوان و به صورت داوطلبانه به طور تصادفی به دو گروه تمرین درآب (۱۱ نفر) و کنترل (۱۱نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل سه جلسه در هفته و به مدت هشت هفته با شدت تمرین بین ۶۰ تا ۸۰ درصد ضربان قلب بیشینه بود.

در این مطالعه نیمه تجربی افراد چاق با استفاده از فراخوان و به صورت داوطلبانه به طور تصادفی به دو گروه تمرین درآب (۱۱ نفر) و کنترل (۱۱نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل سه جلسه در هفته و به مدت هشت  هفته با شدت تمرین بین ۶۰ تا ۸۰ درصد ضربان قلب بیشینه بود.

BMI، درصد چربی و وزن آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله بررسی شد. نمونه های خون سیاهرگی در مراحل پیش آزمون و پس آزمون برای سنجش SIRT۱ و PGC-۱α مورد استفاده قرار گرفت.

بررسی­ ها نشان داد که مقادیر PGC -۱α از ۷/۷ به ۸/۵۷ و مقادیر SIRT۱ از ۱۱/۳۱ به ۱۲/۶ رسید که این افزایش در گروه تمرین به نسبت گروه کنترل معنی دار بود . همچنین درصد چربی و زن آزمودنی ها در گروه تمرین به ترتیب از ۳۰/۲ به ۲۷/۸۳ و از ۹۴/۷ به ۹۲/۲ رسید که این کاهش به نسبت گروه کنترل معنی دار بود بود.

بر اساس یافته های حاضر انجام تمرینات در آب می تواند باعث افزایش سطوح SIRT۱ و PGC-۱α و کاهش در وزن و درصد چربی گردد. لذا این نوع تمرین به عنوان روش تمرینی مناسب می تواند در برنامه تمرینی افراد چاق قرار گیرد.

منبع:

سلطانی محمود، رشیدلمیر امیر، فتحی مهرداد، قهرمانی مقدم مهدی. تاثیر هشت هفته تمرین در آب بر SIRT۱، PGC-۱α و درصد چربی در مردان چاق. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل. ۱۳۹۷; ۲۰ (۹) :۵۵-۶۰

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.


تجهیزات آبدرمانی

بتاآندورفين با فرمول شیمیایی C۱۵۸H۲۵۱N۳۹O۴۶S یک نوروپپتید درون‌زاد با خواص تخدیری است که در سیستم عصبی مرکزی و محیطی یافت می‌شود.

نقش هورمون اندورفین

تمام نقش‌هایی که هورمون اندورفین در بدن ایفا می‌کند، شناخته‌شده نیست. هورمون اندورفین در کاهش درد و افزایش حس لذت نقش دارد. هورمون اندورفین در مدارهای پاداش طبیعی ما نقش دارد و با فعالیت‌های مهمی مانند خوردن، آشامیدن، فعالیت‌های بدنی و آمیزش جنسی مرتبط است.

هورمون اندورفین در طول دوران بارداری نیز افزایش می‌یابد. هورمون اندورفین موجب کاهش ناراحتی و درد و افزایش لذت و خوشی می‌شود و این توانایی موجب می‌شود که با وجود آسیب یا استرس به کار خود ادامه دهیم.

ازآنجاکه ما انسان‌ها به‌طور طبیعی به‌دنبال رسیدن به احساس خوب و دوری از درد هستیم، بیشتر، کارهایی را انجام می‌دهیم که احساس خوبی در ما ایجاد می‌کنند. این ویژگی از دیدگاه تکاملی، موجب تضمین بقا می‌شود. ما انسان‌ها موجوداتی اجتماعی هستیم و در جامعه رشد می‌کنیم.

در پژوهش‌ها مشخص شده است که هورمون اندورفین به تقویت پیوندهای اجتماعی نیز کمک می‌کند.

گرچه شاید این ویژگی امروزه دیگر کاربردی نداشته باشد، ولی در اوایل تاریخ بشر، انسان‌هایی که در کنار هم و در گروه‌های اجتماعی بودند، بیشتر از دیگران می‌توانستند زنده بمانند و تولیدمثل کنند.

لازم به ذکر است، راهکار بدن جهت مقابله با درد و استرس در فرآیند زایمان، ترشح پپتیدهای اوپیوئیدی ازجمله بتا اندورفین است.

تاثير آبدرمانی بر سطوح بتاآندورفين ن باردار

بارداري با ايجاد تغييرات جسماني و رواني خاص در زندگي ن نه تنها مي تواند درک آنان از کيفيت زندگي را متاثر سازد بلکه اجراي برخي از حرکات را براي انجام فعاليت هاي معمول زندگي مشکل مي سازد.

توصيه بر اين است که ن باردار بايد به شرکت در برنامه هاي تمرين بدني منظم با شدت مناسب، که نشان داده شده است که در طي بارداري موثر و ايمن هستند، تشويق گردند.

اين تحقيق بر آن بوده است که تاثير 8 هفته تمرينات هوازي در آب را بر کيفيت زندگي و سطوح بتا آندورفين ن باردار بررسي نمايد.

براي اين کار، 24 زن باردار 24 تا 30 سال داوطلب به صورت تصادفي به دو گروه کنترل و تجربي تقسيم شدند.

پس از تکميل پرسشنامه کيفيت زندگي و خونگيري براي ارزيابي سطوح بتاآندورفين، گروه تجربي، تمرينات هوازي در آب را با شدت 60 تا 70 درصد اکسيژن مصرفي بيشينه، سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته انجام دادند.

بررسي تغييرات هورمون بتاآندروفين در گروه تجربي، حاکي از افزايش معنادار 49.03 درصدي بود.

معيار کلي کيفيت زندگي در ن باردار نيز بر اثر هشت هفته تمرينات در آب بطور معني داري بهبود پيدا کرد.

بنابراين، به نظر مي رسد که استفاده از تمرينات در آب مي تواند يکي از منابع در دسترس براي بانوان باشد تا با استفاده از آن بتوانند از يک کيفيت زندگي خوب و بهتر در طي دوران بارداري بهره مند شوند.

منابع:

بهپور ناصر*, همت فر احمد, فرمنش الهه. تاثير تمرين هوازي در آب بر کيفيت زندگي و سطوح بتاآندورفين ن باردار.تحقيقات در علوم زيستي ورزشي : زمستان 1391 , دوره 3 , شماره 9 ; از صفحه 41 تا صفحه 51 .

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.


تجهیزات آبدرمانی

پوکي استخوان:

پوکی استخوان یا استئوپروز طبق تعریف انجمن ملی بهداشت یک اختلال اسکلتی است که بیشتر در دوران کهنسالی بروز می‌کند و ویژگی بارز آن کاهش استحکام استخوان بوده و انسان را در معرض خطر شکستگی قرار می‌دهد.

برخلاف بسیاری از بیماری‌های مزمن، که علائم و نشانه‌های متعددی دارند، استئوپروز یک بیماری خاموش و بدون علامت است تا زمانی که یک شکستگی ایجاد شود.

که هفتصد هزار مورد آن در مهره‌ها، دویست و پنجاه هزار مورد در استخوان را، دویست و پنجاه هزار مورد در لگن و سیصدهزار مورد در سایر استخوان‌ها رخ می‌دهند.

شکستگی‌های لگن وخیم‌ترین عارضه استئوپروز بوده و میزان مرگ ومیر آن در سال اول بیش از ۲۰٪ است.

شکستگی‌های ناشی از استئوپروز، شکستگی‌هایی هستند که به‌طور معمول در آن موقعیت‌ها در افراد سالم شکستگی استخوان رخ نمی‌دهد.

که این شکستگی‌ها به عنوان شکستگی ناشی از شکنندگی در نظر گرفته می‌شوند.شکستگی‌های لگن پس از سقوط رخ می‌دهند، اما دو سوم شکستگی‌های مهره‌ای به صورت خاموش بوده و با یک فشار مختصر مانند بلند کردن یک جسم، عطسه کردن و خم شدن رخ می‌دهند.

علل پوکی استخوان:

این بیماری در دوران یائسگی ن بسیار شایع است زیرا در این دوران استروژن بسیار در بدن ن کم می‌شود. همچنین کمبود مواد معدنی مانند کلسیم، پروتئین و ویتامین دی و استعمال دخانیات مانند سیگار باعث پوکی استخوان می‌شود.

در شرایط کمبود مواد معدنی در رژیم غذایی، بدن این کمبود را از بافت‌های استخوانی می‌گیرد و این کار در طول زمان باعث فقر استخوان‌ها از لحاظ مواد معدنی و در نتیجه پوکی استخوان می‌گردد.

همچنین با بالا رفتن سن تخریب بافت استخوانی بیش از ساخت آن می‌شود و با گذشت زمان و در دوران کهنسالی این عارضه بروز می‌کند.

برخی از بیماری‌ها مثل پرکاری تیروئید، کم‌کاری غدد جنسی، آرتریت روماتوئید، بیماری کوشینگ و دیابت و مصرف برخی داروها مثل کورتن و لووتیروکسین ٬فورزماید، هپارین ٬فنیتوئین نیز در طول زمان باعث پوکی استخوان می‌گردند.

عوامل دیگری نیز مثل کم‌تحرکی یا کمبود وزن بیش از ۱۰٪ نسبت به وزن دوران جوانی یا بی‌ام‌آی کمتر از ۱۹، عوامل وراثتی و اعتیاد به الکل باعث پوکی استخوان هستند.

باور بر این بود که مصرف بیش از اندازه کافئین از فاکتورهای خطر است اما تحقیقات تازه نشان می‌دهد ارتباط زیادی بین استئوپروزی و مصرف کافئین وجود ندارد.

تشخیص:

تشخیص استئوپروز معمولاً به دنبال یک شکستگی بالینی حاد یا انجام آزمایش سنجش تراکم استخوان مسجل می‌شود. رادیوگرافی‌ها می‌توانند شکستگی فشاری مهره‌ها را نشان دهند، ولی شواهد پرتونگاری کاهش توده استخوانی تا هنگامی که ۳۰٪ از توده استخوان تحلیل نرفته، ایجاد نمی‌شود.

عکس‌های پرتونگاری شاخص خوبی برای تشخیص استئوپروز نیستند زیرا نفوذ کم یا بیش از حد اشعه در فیلم عکاسی روی کیفیت آن تأثیر می‌گذارد، از این‌رو رادیوگرافی‌ها راهنماهای خوبی برای پی بردن به استئوپروز نیستند و غالباً تشخیص براساس سنجش تراکم مواد معدنی استخوان مسجل می‌گردد.

اثر هیدرومِد بر تراکم استخوانی

لازم به ذکر است، پوکي استخوان باعث کاهش طول عمر و کيفيت زندگي مي گردد.

در مطالعه ای به بررسي تاثير 12 هفته تمرين هوازي با اعمال وزن در آب در هیدرومِد بر ميزان تراکم استخواني مهره هاي کمري ن 50 تا 70 سال داراي اضافه وزن بود.

تعداد 20 نفرزن 50 تا 70 ساله داراي اضافه وزن، به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه 10 نفره آزمايشي و کنترل تقسيم شدند (در هر دو گروه تعداد افراد با پوکي استخوان و بدون پوکي استخوان برابر بودند).

فعاليت ورزشي هوازي با اعمال وزن در آب در گروه آزمايشي به مدت 12 هفته و 3 جلسه در هفته انجام شد.

شدت فعاليت با 60 در صد ضربان قلب شروع شد و در مدت 12 هفته به 80 در صد ضربان قلب رسيد. مدت فعاليت از 60 دقيقه در شروع و در مدت12 هفته به 90 دقيقه رسيد.

گروه کنترل در اين مدت هيچ فعاليت ورزشي نداشتند. هر دو گروه قبل و بعد از دوره تمريني آزمايش سنجش تراکم استخوان را انجام دادند. براي تحليل آماري از آزمون t همبسته درسطح معني داري استفاده شد.

با توجه به نتايج پژوهش تفاوت معنا داري بين پيش آزمون و پس آزمون آزمايش تراکم استخواني گروه آزمايشي ديده شد در حاليکه درگروه کنترل تفاوت معني داري ديده نشد.

بر طبق نتايج پژوهش يک دوره تمرين هوازي با اعمال وزن در آب در هیدرومِد به مدت 12 هفته موجب افزايش تراکم استخواني مهره هاي کمري ن 50 تا 70 ساله داراي اضافه وزن مي شود.

منبع:

ونكي بهناز*, صادقي حيدر, پيري مقصود, رمضاني نسرين. تاثير تمرين هوازي با اعمال وزن در آب بر تراکم استخواني مهره هاي کمري ن 50 تا 70ساله داراي اضافه وزن. طب توانبخشي : تابستان 1394 , دوره 4 , شماره 2 ; از صفحه 46 تا صفحه 52 .

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.


تجهیزات آبدرمانی

هورمون رشد چیست؟

هورمون رشد (GH) هورمونی است که از بخش پیشین هیپوفیز یا آدنوهیپوفیز رها می‌شود. هورمون رشد یا سوماتوتروپین ساختمانی پروتئینی دارد. در کل هدف این هورمون، افزایش بیوسنتز پروتئین در سلول‌های بدن است.

طبق تحقیقاتی که انجام شده‌است، محققین به این نتیجه رسیدند که GH اثر خود را با استفاده از انواعی از پروتئین‌ها تحت عنوان سوماتومدین‌ها به سلول‌ها القا می‌کند چراکه با القای هورمون رشد به سلول در شرایط In vitro تغییر زیادی در رشد آن‌ها مشاهده نگردید.

همچنین تحقیقات نشان داده است که ورزش به خصوص اگر همراه با حرکات دست‌ها باشد، می‌تواند محرک تولید GH باشند (یکی از دلایل رشد قدی بسکتبالست‌ها شاید همین موضوع باشد).

میزان ترشح هورمون رشد در کودکان در ساعات اولیه خواب، بسیار زیاد است بنابراین کودکی که دچار کمبود خواب یا بی نظمی در خواب باشد، در رشد او اختلال رقم می خورد.

هم کمبود و هم زیادی مقدار هورمون رشد باعث حالات مختلفی از بیماری می شود. این اختلالات ممکن است ناشی از ناهنجاری هایی در غده هیپوفیز، هیپوتالاموس یا سلول های هدف هورمون باشد.

 هورمون رشد ممکن است در نتیجه کمبود این هورمون و یا ناشی از پاسخ گیرنده معیوب به هورمون رخ دهد.

این امر می تواند منجر به به تعویق افتادن رشد و یا عدم موفقیت شود، اگر چه این به سنی بستگی دارد که در آن کمبود آغاز شده است. 

اثرات کمبود هرمون رشد:

اثرات کمبود هورمون رشد با توجه به سن فرد آسیب دیده متفاوت است.برای مثال، اگر کمبود در دوران کودکی رخ دهد، می تواند منجر به موارد زیر شود:

شکست در رشد

قد کوتاه

تاخیر در بلوغ جنسی.

اگر کمبود هورمون رشد در بزرگسالان رخ دهد، می تواند منجر به افزایش جرم چربی و کاهش تود عضلانی و کاهش سطح انرژی و در نتیجه کاهش کیفیت زندگی شود.

در بزرگسالان, کمبود هورمون رشد انسانی می تواند باعث بروز مشکلات مختلفی از جمله:

اضطراب و افسردگی

افزایش چربی در دور کمر

افزایش خطر بیماری های قلبی و سکته قلب

ضعیف عضلات و استخوان ها

ضعف، خستگی

کاهش توانایی تفکر

آب درمانی در رشد افراد

تاثیر تمرین در آب در هیدرومد بر هرمون رشد:

در پژوهش به بررسي تاثير هشت هفته تمرين منتخب در آب در هیدرومِد برسطح هورمون رشد پسران 9 تا 11 سال منطقه 6 تهران بود. 24 دانش آموز پسر غيرورزشکار بطور تصادفي انتخاب و در دو گروه تمرين (12 نفر) و گواه (12 نفر) قرار گرفتند.

 

در گروه تمرين و گواه به ترتيب ميانگين قد 133.67±6.47 و 136.45±5.58 سانتي متر، وزن 28.54±7.14 و 29.75±3.45 کيلوگرم، سن 9.767±0.29 و 9.39±0.35 سال، 15.46±1.18 BMI و 15.04±1.12 کيلوگرم بر مترمربع بود.

ابتدا از تمام آزمودني ها نمونه هاي خوني ناشتا 48 ساعت قبل از شروع تمرينات به منظور اندازه گيري سطوح هورمون رشد گرفته شد.

سپس آزمودني هاي گروه تمرين به مدت 8 هفته و هفته اي 3 جلسه و با شدت 60 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب بيشينه به تمرينات منتخب در آب پرداختند.

آزمودني هاي گروه کنترل در اين مدت هيچگونه فعاليت ورزشي نداشتند. پس از 8 هفته از تمامي شرکت کننده ها نمونه خوني گرفته شد.

براي بررسي دقيق آثار درون گروهي آزمون t همبسته نشان داد افزايش 26 درصدي هورمون رشد در گروه آزمايش معني دار بود اما در گروه گواه تغييرات معني دار نبود .

همچنين يافته آزمون t مستقل بيانگر عدم اختلاف معني دار مقادير هورمون رشد بين گروه ها در پيش آزمون و اختلاف معني دار آن در پس آزمون بود .

بطور کلي نتايج نشان داد انجام 8 هفته تمرين منتخب در آب به طور معني داري باعث افزايش هورمون رشد پسران 9 تا 11 سال شد.

منابع:

مسرور محمود*, پيري مقصود, بنايي فر عبدالعلي. تاثير هشت هفته تمرين در آب بر سطح هورمون رشد پسران 9 تا 11 سال.تحقيقات در علوم زيستي ورزشي : زمستان 1392 , دوره 3 , شماره 11 ; از صفحه 27 تا صفحه 38 .
بخش بهداشت و سلامت وب سایت نمناک

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.


تجهیزات آبدرمانی

التهاب غلاف کف پا یکی از دردهای رایج کف و پاشنه پا می باشد. التهاب غلاف کف پا در واقع التهاب پلانتار فاسیا (Plantar Fascia) می باشد که یک غلاف فیبری بوده که اکثر کف پا را در بر می گیرد.

به طور تقریبی در حدود دو میلیون نفر در سال به این عارضه مبتلا می شوند. این غلاف از یک طرف به استخوان پاشنه و از طرف دیگر به استخوان پایه انگشتان پا متصل می باشد و ماهیچه کوچک کف پا را پوشش می دهد. در زمان راه رفتن و دویدن, زمان بلند شدن پنجه (toe-off) , غلاف پلانتار فاسیا به حالت کشیده در می آید و کمک می کند که پا بصورت یک اهرم با یک نیروی هل دهنده عمل کند.

این غلاف یکی از ساختارهای پایدار کننده اصلی قوس کف پا می باشد. همچنین این غلاف وظیفه جذب ضربه و فشار از روی پا را بر عهده دارد.ورم این غلاف عمدتا در محل اتصال با پاشنه پا رخ می دهد. التهاب غلاف کف پا عموما در افراد سالخورده رایج می باشد زیرا که حرکت مفاصل پا, با افزایش سن کاهش یافته و تنش وارد شده بر این غلاف افزایش میابد.

همچنین این عارضه در افرادی که خیلی در حالت ایستاده قرار دارند و افرادی که پیاده روی زیاد یا ورزش زیاد می کنند رایج می باشد که در نتیجه استعمال مفرط می باشد. این عارضه بیشتر در خانمها و افرادی که اضافه وزن دارند رایج می باشد.

علائم و نشانه های التهاب غلاف کف پا:

التهاب غلاف کف پا, ایجاد درد در بخش داخلی پاشنه پا می کند و این درد معمولا به سمت داخلی کف پا هدایت می شود. این درد بهنگام انجام فعالیت آغاز می شود و معمولا در اول صبح هنگامیکه اولین قدم برداشته می شود رخ می دهد که البته بعد از چند دقیقه این درد فروکش می کند.

همچنین بعد از انجام فعالیت ورزشی ( نه در هنگام انجام فعالیت ورزشی) درد زیادی وجود دارد. اگر با تماس ناحیه متاثر از درد و یا کشیدن غلاف پلانتار فاسیا ایجاد درد شد, التهاب غلاف کف پا توسط یک دکتر یا فیزیوتراپ قابل تشخیص می باشد.

اما با استفاده از اسکن التراسوند التهاب غلاف کف پا قابل تایید می باشد بطوریکه ظاهر این غلاف ضخیم تر می شود. در موارد خاص که روشهای تشخیص نرمال جهت تشخیص موثر نیست, ممکن است از تصاویر اشعه ایکس بمنظور بررسی سایر شرایط مانند بررسی خار پاشنه یا شکستگی استخوان پاشنه پا استفاده شود.

تشخیص:

برای تشخیص این بیماری معمولا هیچ آزمایشی لازم نیست. تشخیص بر اساس شرح حال و معاینه فیزیکی انجام می‌شود. گاهی اوقات، دکتر ممکن است اشعه ایکس یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) را پیشنهاد دهد تا مطمئن شود درد به خاطر مشکل دیگری مانند شکستگی ناشی از فشار یا عصب گرفته بروز نکرده است.

گاهی اشعه ایکس نشان می‌دهد که تیغه‌ای از استخوان در پاشنه بیرو‌ن‌زدگی پیدا کرده است. در گذشته، این تیغه‌های استخوانی اغلب علت درد پاشنه شناخته می‌شدند و از طریق عمل جراحی برداشته می‌شدند. اما بسیاری از افرادی که تیغه استخوان در پاشنه دارند با هیچ درد پاشنه‌ای مواجه نمی‌شوند.

درمان:

در مطالعه ی اثر 8 هفته تمرين در آب در هیدرومِد بر بيماران مبتلا به التهاب غلاف کف پايي بررسی شد. 45 بيمار مبتلا به التهاب غلاف کف پايي بکار گرفته شدند. شرکت کنندگان در 2 گروه تمرين 30 و کنترل 15 قرار گرفتند.

برنامه تمريني 8 هفته تمرين پيشرونده در آب (هفته اي 3جلسه، ميانگين 53 دقيقه) شامل کشش غلاف کف پايي و عضلات خلف ساق، و تقويت عضلات داخلي پا بود. متغير مورد سنجش ميزان درد صبحگاهي بود که در هر 2 گروه اندازه گيري شد.

تحليل آماري داده ها در پايان 8 هفته نشانگر تفاوت معنادار درد صبحگاهي در گروه تجربي و نيز در مقايسه با گروه کنترل بود.

بنابراين 8 هفته تمرين در آب موجب کاهش درد صبحگاهي مبتلايان به التهاب غلاف کف پايي مي شود.

منابع:

وب سایت برنا اسپرت
سایت بهدار
عابديان سيده فهيمه*, خوش رفتاريزدي ناهيد, معظمي مهتاب. تاثير 8 هفته تمرين در آب بر درد افراد مبتلا به التهاب غلاف کف پايي. مطالعات طب ورزشي : بهار و تابستان 1394 , دوره – , شماره 17 ; از صفحه 99 تا صفحه 110 .

*جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.


تجهیزات آبدرمانی

يائسگي با تغييرات هورموني و كاهش حساسيت به انسولين همراه است. افزايش توده چربي كه با افزايش سن در بانوان يائسه دنبال مي شود موجب كاهش آديپونكتين سرم و افزايش مقاومت به انسولين مي شود.

لازم به ذکر است: آدیپونکتین یک هورمون پپتیدی است که در انسان از بافت چربی ترشح می‌شود و بر متابولیسم چربی و گلوکز مؤثر است. آدیپونکتین با افزایش حساسیت کبد به انسولین، میزان خروجی گلوکز از کبد را کاهش می‌دهد، همچنین مصرف گلوکز در عضلات را افزایش داده و مانع افزایش قند خون می‌شود. آدیپونکتین در سایر جانوران نیز مشاهده می‌شود و در انسان از ۲۴۴ اسیدآمینه تشکیل شده است.

و انسولین با اثر به سلول‌های کبد باعث می‌شود این سلول‌ها با گرفتن قند از خون و ذخیرهٔ آن به صورت گلیکوژن، قند خون را کاهش دهند و با تجمع گلیکوژن در سلول‌های ماهیچه ای -به عنوان یک منبع سوخت- انرژی را افزایش دهد. همچنین با اثر به بافت‌های چربی، استفاده از چربی به عنوان منبع سوخت را متوقف می‌کند. در صورت نبود یا کمبود انسولین در خون، بدن از چربی به عنوان منبع سوخت استفاده می‌کند. انسولین به عنوان مرکز کنترل متابولیسم بدن عمل می‌کند.

همچنین یائسگی یا منوپوز یکی از دوره‌های طبیعی زندگی اغلب ن است که در آن قاعدگی برای همیشه متوقف می‌گردد و آنان دیگر قادر به بچه دار شدن نخواهند بود. یائسگی معمولاً در حدود سن ۴۹ تا ۵۲ سالگی آغاز می‌شود. در این زمان تخمدانها به میزان کمتری هورمونهای نه، به خصوص استروژن را ترشح کرده و سبب بروز علائم یائسگی می‌شوند. درابتدا عادت ماهیانه نامرتب شده و سپس به‌طور کامل قطع می‌شود. نی که به مدت یک سال عادت ماهیانه نداشته باشند یائسه محسوب می‌شوند.

هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر تمرين در آب در هیدرومِد بر تغييرات آديپونكتين و مقاومت به انسولين سرم در ن يائسه چاق بود.


مواد و روش ها: 20 زن يائسه چاق 55 ـ 50 ساله در شهرستان اروميه با نمايه توده بدن بالاي 30 كيلوگرم در مترمربع به روش غيراحتمالي و آماده در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه تجربي و شاهد تقسيم شدند. گروه تجربي به مدت 12 هفته تمرين هاي منتخب هوازي و مقاومتي را در آب با شدت 65 تا 75 درصد ضربان قلب بيشينه و به مدت 45 دقيقه در هر جلسه تمرين انجام دادند. گروه شاهد در طول دوره پژوهش هيچ فعاليت بدني نداشتند.

نمونه هاي خون قبل و بعد از تمرين براي هر دو گروه در حالت ناشتا به دست آمد. مقادير آديپونكتين و انسولين سرم توسط روش الايزا و گلوكز توسط روش كالريمتري آنزيمي اندازه گيري شد. براي محاسبه شاخص مقاومت به انسولين نيز از روش HOMA-IR استفاده شد.


يافته ها: يافته هاي تحليل آماري نشان داد كه اجراي پروتكل ورزشي ميزان آديپونكتين سرم را به شكل معني داري در گروه تجربي افزايش داد . با اين حال، بين يافته هاي پس و پيش آزمون اين مقادير در گروه شاهد تفاوت معني داري ديده نشد. هم چنين، غلظت سرمي گلوكز، انسولين سرم و مقاومت به انسولين نيز به دنبال انجام ورزش منتخب در آب در هیدرومِد تنها در گروه تجربي به شكل معني داري كاهش يافت.


نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي پژوهش حاضر تمرين هوازي و مقاومتي فزاينده كه در آب در هیدرومِد اجرا مي شود با درگيري گروه هاي عضلاني بزرگتر و افزايش فشار ديناميكي بر استخوان ها و عضلات موجب افزايش مصرف انرژي، افزايش آديپونكتين سرم و كاهش مقاومت به انسولين در ن يائسه چاق مي شود.

منبع: توفيقي اصغر. تاثير تمرين در آب بر سطح سرمي آديپونكتين و مقاومت به انسولين در ن يائسه چاق. مجله غدد درون ريز و متابوليسم ايران : شهريور 1389 , دوره 12 , شماره 3 (مسلسل 51) ; از صفحه 260 تا صفحه 267 .

*جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.


تجهیزات آبدرمانی

تبلیغات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

parsparia گل فروشی انلاین فلونایس هدف در زندگی wFunnymoshop خدا دانلود آهنگ و فیلم و موسیقی دوران شیرین بارداری مجله اینترنتی ایرانیان