پارکينسون يکي از شايع ترين بيماري هاي تخريب سيستم عصبي مرکزي است که بيشتر متمرکز بر گروه سني سالمندان است. به دليل گستردگي اختلالات و عوارض ناشي از اين بيماري، مبتلايان به آن با مشکلات زيادي رو به رو مي شوند. برخي از اين مشکلات عبارت از دشواري در راه رفتن، گام برداشتن، تغيير جهت دادن، جا به جايي، عدم تعادل و قامت خميده مي باشد که بر اعمال روزانه بيماران مانند نشستن و برخاستن، لباس پوشيدن و بهداشت فردي تاثير منفي دارد.
علایم ﭘﺎرﮐﯿﻨﺴﻮن ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از:
- ﮐﻨﺪی ﺣﺮﮐﺖ: ﺑﯿﻤﺎر پارکینسون ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺣﺮﮐﺎت ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮐﻨﺪی اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دﻫﺪ. ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت ﮐﻪ ﺷﺮوع ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ و ﮐﺴﺎﻟﺖ آور اﺳﺖ و در اداﻣﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﯿﻤﺎر از ﮐﻨﺘﺮﻟﺶ ﺧﺎرج ﺷﺪه و دﭼﺎر ﻋﺪم ﺗﻌﺎدل ﻣﯽ ﺷﻮد.
- ﻟﺮزش: در ﺣﺎﻟﺖ اﺳﺘﺮاﺣﺖ اﻧﺪاﻣ ﻬﺎی ﻓﺮد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﭘﺎرﮐﯿﻨﺴﻮن ﺑﻪ ﺧﺼﻮص در ﻗﺴﻤﺘﻬﺎی دﯾﺴﺘﺎل اﻧﺪام لرزش دارد. لرزش ﺑﺎ اﻧﺠﺎم ﺣﺮﮐﺎت و ﺳﻌﯽ در ﺷﺮوع آن ﻫﺎ ﮐﻢ و ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﻗﻄﻊ ﻣﯽ ﺷﻮد. رﯾﺘﻢ لرزش در اﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎران ۴ ﺗﺎ ۷ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﺮ ﺛﺎﻧﯿﻪ است.
- ﺳﻔﺘﯽ اﻧﺪاﻣﻬﺎ: رﯾﮋﯾﺪﯾﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺳﻔﺘﯽ اﻧﺪاﻣﻬﺎ ﻧﺎﺷﯽ از اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﻮن ﻫﻤﺰﻣﺎن ﻋﻀﻼت آﮔﻮﻧﯿﺴﺖ و آﻧﺘﺎﮔﻮﻧﯿﺴﺖ ﺣﺮﮐﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﺨﺼﻪ درﮔﯿﺮی دﺳﺘﮕﺎه اﮐﺴﺘﺮاﭘﯿﺮاﻣﯿﺪال اﺳﺖ. در رﯾﮋﯾﺪﯾﺘﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﺮﮐﺖ رﻓﺖ و ﺑﺮﮔﺸﺖ ﯾﮏ ﻣﻔﺼﻞ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﮐﻞ داﻣﻨﻪ ﺣﺮﮐﺘﯽ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﻋﻼﻣﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﭼﺮخ دﻧﺪه ای ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ.
در تحقيقی با هدف بررسي اثر يک دوره برنامه تمريني ورزش در آب بر تعادل بيماران مبتلا به پارکينسون از نوع نيمه تجربي و پيش آزمون – پس آزمون با گروه شاهد بود.
جامعه آماري اين تحقيق را کليه بيماران مبتلا به پارکينسون مراجعه کننده به مطب متخصصين مغز و اعصاب شهر اصفهان تشکيل دادند.
تعداد 20 زن مبتلا به پارکينسون به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (10 بيمار) و شاهد (10 بيمار) قرار گرفتند.
آزمودني هاي گروه ورزش درماني در آب به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه 60 دقيقه اي به انجام فعاليت در آب پرداختند، در حالي که بيماران گروه شاهد در اين مدت فقط پي گيري شدند و جز درمان هاي دارويي، هيچ فعاليت بدني موثري را تجربه ننمودند.
در ابتدا و انتهاي دوره، تعادل بيماران توسط مقياس تعادلي Berg ارزيابي شد. داده ها با استفاده از آزمون ANCOVA در سطح P<0.05 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: در اين مطالعه بهبود معني داري در نمرات تعادل گروه تجربي نسبت به پيش از دوره تمريني يافت شد (P<0.05)، در حالي که در گروه شاهد تغيير معني داري مشاهده نشد (P³0.05). در مقايسه با گروه شاهد، نمرات تعادل گروه تجربي پس از هشت هفته ورزش درماني در آب افزايش معني داري نشان داد.
نتيجه گيري: نتايج نشان داد که ورزش در آب مي تواند به عنوان يک روش درماني مفيد و موثر در جهت بهبود تعادل و به دنبال آن بهبود در عملکرد روزانه بيماران مورد استفاده قرار گيرد.
برای دیدن نتایج این تحقیق می توانید اینجا کلیک کنید.
جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.
تجهیزات آبدرمانی بيماران ,ﺣﺮﮐﺖ ,گروه ,مبتلا ,لرزش ,تعادل ,گروه شاهد ,بيماران مبتلا ,تعادل بيماران ,ﺣﺮﮐﺖ ﺑﯿﻤﺎر منبع
درباره این سایت