فروش تجهیزات آبدرمانی

یکی از مشکلاتی که کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم با آن مواجه‌اند، پرخاشگری  می باشد که روند آموزش و توانبخشی آنها را با مشکل مواجه می‌کند و موجب تأخیر در کسب مهارت‌های رشدی می‌شود. بر این اساس، هدف تحقیق و پژوهش حاضر، بررسی تأثیر اب درمانی در هیدرومِد بر میزان پرخاشگری کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم می ­باشد.

 اوتیسم یا درخودماندگی، نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال تا پیش از سه‌سالگی بروز می‌کند و علّت اصلی آن هنوز ناشناخته است. به کسانی که این اختلال را دارند اوتیستیک یا درخودمانده گفته می‌شود. این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است.

اختلال طیف اوتیسم یکی از اختلالات عصبی رشدی پیچیده است که می تواند منجر به مشکلاتی در تفکر، احساس، زبان و توانایی ارتباط با دیگران گردد. این اختلال با دو معیار کلی نقص در تعامل و ارتباط اجتماعی و نیز رفتارها، علایق و فعالیت های محدود و کلیشه ای معرفی می شود. کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم ممکن است با رفتارهای ناسازگارانه اضافی از جمله آسیب به خود، کج خلقی شدید، رفتارهای کلیشه ای و پرخاشگری خود را نشان دهند. به طور کلی والدین، مراقبان و متخصصان سلامت روان اغلب گزارش هایی در مورد خشونت و پرخاشگری در کودکان و نوجوانان دارای اختلال طیف اوتیسم ارائه نموده اند. هر اندازه که شدت اختلال بیشتر باشد، شدت و فراوانی این گونه رفتارها نیز افزایش می یابد.

پرخاشگری یک رفتار است که موجب تهدید و یا آسیب رساندن می شود و ممکن است به طور کلامی و یا فیزیکی مثل ضربه زدن، از گرفتن و پرتاب کردن اشیا باشد. همچنین یک فرد می تواند رفتار پرخاشگرانه را با فرکانس های متغییر (از لحاظ شدت و مدت پرخاشگری) از خود نشان دهد. مشکلات رفتاری و رفتارهای پرخاشگرانه به طور خاص با ضعف در مهارت های کلامی، مهارتهای غیرکلامی، عملکرد شناختی و مهارتهای انطباقی همبستگی دارد. از بین این رفتارها، رفتارهای خودآزاری و رفتارهای پرخاشگرانه می تواند باعث بروز آسیب های جدی برای فرد و اطرافیانش گردد، به همین دلیل تاکنون بحث های زیادی در مورد بهترین راه درمان این رفتارها صورت گرفته است.

در این میان رویکردهای درمانی متفاوتی توسط درمانگران و پژوهشگران تدوین شده اند که یکی از جدیدترین آنها آب درمانی در هیدرومد است. آب درمانی به معنی استفاده از آب در هر یک از اشکال آن  در درجه حرارتها، طول مدت و فشارهای مختلف، برای ارتقای سلامت و یا درمان بیماری ها است.

این روش بر اساس اصول شناور بودن، فشار هیدرو استاتیک، تلاطم و جریان است که به ارائه محرکهای حسی از طریق درجه حرارت آب، بهبود گردش خون و آرام سازی عضلات می پردازد. استفاده از آب در اشکال مختلف و در دماهای مختلف می تواند اثرات مختلفی را بر روی سیستم های مختلف بدن بگذارد.

 اثرات آب درمانی با تسکین درد، کاهش اسپاسم، آرامش عضلانی، افزایش گردش خون، تقویت عضلات و بهبود اعتماد به نفس مرتبط بوده است.

مطالعات گوناگونی به افزایش آرامش بدن زمانی که بیمار منفعلانه در حمام آب گرم بود، اشاره کرده اند.  در پژوهشی نشان داده شد که فعالیت در آب فرصت را برای تعامل اجتماعی و بازی فراهم می آورد که هر یک می توانند موجب رشد زبان، بهبود عزت نفس، خودآگاهی و حس موفقیت گردد.

 در سالهای اخیر تمرکز بر روی مداخلات آب درمانی برای افراد دارای ناتوانی افزایش یافته است و تاکنون برای گروههای مختلفی از جمله کودکان معلول و تأخیر حرکتی استفاده شده است. با این حال بررسی های محدودی بر روی اثربخشی آب درمانی در کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم انجام شده است.

 در مطالعه ای به شناسایی درک درمانگران از فواید آب درمانی در هیدرومِد بر کودکان اوتیسم پرداخته شد. در این مطالعه هجده درمانگر که برنامه آب درمانی را برای کودکان اوتیسم اجرا کرده بودند، حضور داشتند و گزارش هایی مبنی بر افزایش قابل توجه در مهارت های شنا، توجه، قدرت عضلانی، تعادل، تعدیل حس لامسه، شروع و حفظ تماس چشمی ارائه کردند. همچنین آب درمانی موجب بهبود تعاملات اجتماعی کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم می شود.

با توجه به اینکه مطالعات پیشین نشان داده اند آب درمانی و حمام آب گرم می تواند بر فعالیت های درونی و بیرونی اثر گذاشته و موجب آرامش و بهبود مهارتهای ارتباطی افراد گردد، می توان چنین برداشت کرد که آب درمانی می تواند در کاهش مشکلات رفتاری افراد دارای اختلال طیف اوتیسم نیز مؤثر واقع شود.

با این حال تاکنون مطالعات اندکی به بررسی آب درمانی بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان و نوجوانان دارای اختلال اوتیسم پرداخته اند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر آب درمانی بر پرخاشگری کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم می باشد.

مواد و روش­ ها
پژوهش حاضر از نوع مورد منفرد با طرح ABA است. جامعه آماری شامل کلیه کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم استان البرز می‌باشد. با استفاده از روش نمونه ­گیری هدفمند 3 کودک دارای اختلال طیف اوتیسم انتخاب شدند. ابزار پژوهش، مقیاس تشخیص اوتیسم گیلیام و چک­لیست محقق ساخته سنجش پرخاشگری بود. جلسات درمانی طبق برنامه Halliwick و به مدت 2 ماه طی 8 هفته (16 جلسه) انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، پس از رسم نمودار و محفظه ثبات و روند برای نمودارها، با کاربرد روش تحلیل درون­موقعیتی و بین موقعیتی، اثربخشی متغیر مستقل بر متغیر وابسته بررسی شد.
یافته­ ها
طی تحلیل دیداری نمودار داده‌ها، مداخله در هر سه آزمودنی اثربخش بوده است. درصد داده‌های غیرهمپوشی (PND) در دو موقعیت خط پایه و مداخله برای سه آزمودنی به ترتیب 100%، 5/87% و 100% بود. نتایج نشان داد که آب­درمانی در هیدرومِد به طور قابل توجهی موجب کاهش پرخاشگری کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم می‌شود.

نتیجه­ گیری
نتایج پژوهش حاضر نشان داد که آب­درمانی موجب کاهش پرخاشگری کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم می‌شود. با توجه به این نتایج پیشنهاد می‌شود پژوهش‌های بیشتری در این زمینه انجام شود تا میزان اثربخشی آن در موقعیت‌های مختلف و با آزمودنی‌های متفاوت اثبات گردد. برای دیدن نتایج و کسب اطلاعات بیشتر در خصوص این مقاله اینجا کلیک کنید.

*جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.

ورزش در آب در هیدروجیم برای تمام گروه های سنی – از کودکان تا افراد سالمند – مفید است. حتی افرادی که با آسیب دیدگی های عضلانی، تاندون یا استخوان مواجه شده اند و همچنین افراد دارای اضافه وزن و ن باردار می توانند ورزش در آب را امتحان کنند.

هر نوع ورزشی برای سلامت بدن انسان خوب است، و ورزش هایی که با آب سر و کار دارند، در زمره تمرینات کم فشار قرار می گیرند، که می تواند از بسیاری جهات برای انسان مفید باشد.

هنگامی که در هیدروجیم هستید، بدن حدود 90 درصد سبک‌تر احساس می شود. این به معنای آن است که هنگام ورزش در آب، بدن اثری مشابه با ورزش در خشکی را تجربه نمی کند.

همچنین، ورزش در آب در هیدروجیم شما را از روتین های یکنواخت در باشگاه دور می کند. با انجام ورزش های آبی در هیدروجیم، شما می توانید طی مدت زمان انجام تمرینات ورزشی شادابی خود را حفظ کنید، در شرایطی که یک روتین تمرینات ورزشی در خشکی می تواند به طور معمول با خستگی و افت سطوح انرژی همراه باشد. افزون بر این، ورزش در آب سرگرم کننده و لذت بخش است.

ورزش در آب در هیدروجیم برای تمام گروه های سنی – از کودکان تا افراد سالمند – مفید است. حتی افرادی که با آسیب دیدگی های عضلانی، تاندون یا استخوان مواجه شده اند و همچنین افراد دارای اضافه وزن و ن باردار می توانند ورزش در آب در هیدروجیم را امتحان کنند.

ورزش کردن در هیدروجیم یک نوع فعالیت درمانی است که هم از نظر جسمانی و هم از نظر روانی برای انسان مفید است. در ادامه با برخی از فواید ورزش در آب در هیدروجیم  بیشتر آشنا می شویم.

کمک به کاهش وزن

ورزش های آبی در هیدروجیم می توانند به کاهش وزن سریع کمک کنند. در ورزش های آبی در هیدروجیم، تمرینات قدرتی و هوازی با مقاومت آب ترکیب می شوند. این به معنای آن است که کل بدن به فعالیت وادار می شود.

با توجه به شدت تمرینات و وزن شما، زمانی که روزانه برای حدود 30 تا 60 دقیقه ورزش آبی انجام می دهید، شما می توانید 300 تا 500 کالری در روز بسوزانید.

مطالعه ای که در سال 2010 در نشریه Journal of Obesity منتشر شد، نشان داد که دویدن در آب می تواند به کاهش چربی بدن و اندازه دور کمر و همچنین بهبود تناسب هوازی و کیفیت زندگی کمک کند.

مطالعه ای دیگر که در سال 2014 در نشریه Journal of Exercise Rehabilitation منتشر شد نیز نشان داد که ورزش آبی منظم در هیدروجیم می تواند به کاهش درصد چربی بدن کمک کند.

بهبود سلامت مفاصل

همان گونه که پیش‌تر اشاره شد، ورزش های آبی در هیدروجیم در دسته ورزش های کم فشار قرار دارند، که به بهبود سلامت مفاصل کمک می کنند. هنگام انجام یک ورزش آبی در هیدروجیم، شناوری در آب موجب می­شود تا فشار زیادی به مفاصل وارد نشود. همچنین، این شرایط اثرات منفی مانند درد و خستگی را به حداقل می رساند.

این برای افرادی که از برخی بیماری های مرتبط با مفاصل، مانند آرتریت، رنج می برند یا افرادی که دوره توانبخشی جسمانی را پشت سر می گذارند، بسیار مفید است.

بهبود انعطاف پذیری و تحرک

طی انجام ورزش هایی که در خشکی انجام می شوند حرکات بدن به واسطه اثرات نیروی گرانش زمین و نگرانی از زمین خوردن محدود می شوند. اما هنگام ورزش در آب در هیدروجیم ، قرار گرفتن بدن در برابر مقاومت آب به انعطاف پذیری بیشتر و افزایش دامنه حرکت مفاصل کمک می کند.

ورزش در آب در هیدروجیم برای بهبود انعطاف پذیری پشت و قسمت پایین بدن مفید هستند. انعطاف پذیری عنصری مهم برای تناسب اندام محسوب می شود، زیرا انعطاف پذیری کم می تواند دامنه حرکت و تحرک را محدود کرده، تعادل و هماهنگی را کاهش دهد.

آب گرم بهترین گزینه برای افزایش انعطاف پذیری است، زیرا به انعطاف بیشتر عضلات کمک می کند. از این رو، برای افزایش انعطاف پذیری و تحرک انتخاب استخرهای آب گرم بهترین گزینه است.

کاهش فشار خون

هنگامی که در هیدروجیم ورزش می کنید، مقاومت آب به گردش کارآمدتر خون در سراسر بدن کمک می کند. این شرایط فشار خون را کاهش می دهد و در بلند مدت، نرخ ضربان قلب در حالت استراحت را نیز کاهش می دهد.

به طور همزمان، ورزش در آب در هیدروجیم روشی خوب برای تقویت استقامت قلبی هستند.

مطالعه ای که در سال 2017 در نشریه European Journal of Preventive Cardiology منتشر شد، نشان داد که همانند ورزش در خشکی، ورزش در هیدروجیم نیز اثر مثبتی در زمینه کاهش فشار خون دارد.

رت عضلانی

به دلیل ماهیت آب ، در مقایسه با هوا مقاومت بیشتری دارد. بر همین اساس است که یک مایل شنا کردن در آب به زمان بیشتری نسبت به یک مایل پیاده روی در خشکی نیاز دارد.

هنگامی که در هیدروجیم ورزش می کنید، عضلات شما به صورت جدی درگیر فعالیت می شوند. همان گونه که برای غلبه بر مقاومت آب تلاش می کنید، عضلات رشد کرده و قوی‌تر می شوند. این شرایط به بهبود انعطاف پذیری و چالاکی عضلانی نیز کمک می کند.

کاهش استرس

هر نوع ورزش در هیدروجیم می تواند در کاهش استرس و اضطراب مفید باشد. فعالیت در آب می تواند یکی از آرامش بخش‌ترین فعالیت هایی باشد که به کاهش استرس کمک می کند. قرار گرفتن در آب برای بدن و ذهن بسیار آرامش بخش است. در حقیقت، از صدای آب برای مدیتیشن نیز استفاده می شود.

تمرینات ورزشی آبی در هیدروجیم مغز را برای ترشح هورمون های احساس خوب که به نام اندورفین شناخته می شوند، تحریک می کند، که این شرایط استرس را کاهش داده و موجب شکل گیری احساسی خوب در شما می شود.

همچنین، انجام ورزش در آب در هیدروجیم جریان اکسیژن به عضلات را بهبود بخشیده و تنفس را تنظیم می کند.

استفاده از دمبل و هالتر هیدروجیم برای کسب بهترین نتیجه

مقاومت آب می تواند به عنوان وزنه یا عامل مقاومت درونی برای انجام تمرینات هوازی و قدرتی عمل کند.

مقاومت آب موجب می شود تا عضلات سخت‌تر کار کنند. این شرایط تسهیل چربی سوزی، کمک به کاهش وزن، و بهبود انعطاف پذیری را در پی دارد.

اگر از نظر کار با دمبل و هالتر هیدروجیم محدودیت ندارید، می توانید برای کسب بهترین نتیجه هنگام انجام ورزش های آبی در هیدروجیم از آنها استفاده کنید. کار با دمبل و هالتر هیدروجیم برای جلوگیری از کاهش تراکم توده استخوانی و پوکی استخوان بسیار مهم است.  

اثر ورزش در آب بر کيفيت زندگي، توده بدني و شاخص هاي قلبي ن ميانسال

ميانسالي از مراحل حساس زندگي است که در صورت عدم فعاليت بدني مناسب مي تواند به کاهش چشمگير کيفيت زندگي منجر شود. تحقيق حاضر با هدف بررسي اثر هشت هفته ورزش در آب بر کيفيت زندگي، شاخص هاي قلبي و توده بدني ن ميانسال انجام شد.

روش ها: بعد از اندازه گيري شاخص هاي آنتروپومتريک تعداد 20 زن 55-45 سال به طور تصادفي و در دو گروه ورزش در آب (10 نفر) و کنترل (10 نفر) وارد شدند. در مرحله پايه هر دو گروه پرسشنامه کيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني را جهت بررسي کيفيت زندگي تکميل کردند. همچنين شاخص هاي قلبي و توده بدني ن اندازه گيري شد. ورزش های گروه ورزش در آب هشت هفته، 2 بار در هفته و هر بار يک ساعت انجام شد. بعد از پايان هفته هشتم شاخص هاي پژوهش در هر دو گروه اندازه گيري شد.

نتايج: هشت هفته ورزش در آب باعث افزايش معني دار کيفيت زندگي در ن ميانسال گرديد. به طوري که علاوه بر امتياز کلي کيفيت زندگي، زير مولفه هاي آن شامل:

سلامت رواني، روابط اجتماعي و سلامت محيط  نيز بهبود يافت. علاوه بر اين فشار خون و شاخص توده بدني  نيز کاهش معني داري داشت. به طور کلی هشت هفته ورزش در آب احتمالا باعث افزايش معني دار کيفيت زندگي، بهبود شاخص توده بدني و همچنين شاخص هاي قلبي و عروقي در ن ميانسال مي شود. برای دیدن نتایج این تحقیق می توانید اینجا کلیک کنید.

تاثير يک دوره تمريني ورزش در آب بر تعادل ايستا و پوياي ن سالمند

ضعف تعادل از جمله عوامل خطرزاي افتادن، آسيب ديدگي و يا حتي مرگ سالمندان به شمار مي رود. تحقيق زیر با هدف ارزيابي تاثير ورزش در آب در هیدروجیم بر تعادل ايستا و پويا ن سالمند انجام شد.

روش بررسي: 30 زن سالمند 70-55 ساله، به طور داوطلبانه در دو گروه کنترل و تمرين در اين تحقيق شرکت کردند.

گروه تمرين در برنامه تمريني ورزش در آب به مدت شش هفته، سه جلسه يک ساعته در هفته شرکت نمود. در هر دو گروه تعادل ايستا و پويا قبل و بعد از دوره در نظر گرفته شده، اندازه گيري شد. شاخص هاي نوسانات قامتي شامل ميانگين تغييرات مرکز فشار (COP) و سرعت تغييرات مرکز فشار (COP VEL) در جهت جانبي داخلي (ML) و قدامي خلفي (AP)، در حالت ايستاده روي يک پا، به عنوان شاخص تعادل ايستا و تست هاي پيشروي رو به جلو (FRT)، تست پيشروي جانبي در سمت راست (FRRT) و تست پيشروي جانبي در سمت چپ (FRLT) به عنوان شاخص تعادل پويا در نظر گرفته شد.

يافته ها: نتايج نشان داد که يک دوره تمريني، باعث بهبود در نتايج تست هاي پيشروي روبه جلو، و پيشروي در سمت چپ گرديد. ضمن اينکه نوسانات قامتي شامل جابجايي هاي مرکز فشار و سرعت تغييرات مرکز فشار تنها در جهت جانبي داخلي در گروه تمرين پس از شش هفته ورزش در آب بهبود يافت، اما تغييرات معني داري در ميانگين و سرعت تغييرات مرکز فشار در جهت قدامي خلفي مشاهده نشد. همچنين اختلاف معناداري در ميانگين و سرعت تغييرات مرکز فشار و تست پيشروي عملکردي روبه جلو و سمت چپ بين دو گروه بعد از تمرين مشاهده گرديد .

نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي تحقيق چنين مي توان گفت اعمال برنامه تمرين در آب براي سالمندان (در محيط نامتعادل و بي ثبات) سيستم هاي فيزيولوژيک درگير در تعادل را به چالش مي کشد که نتيجه آن بهبود در وضعيت تعادل ايستا به ويژه در جهت جانبي داخلي و پويا با افزايش فاصله دستيابي روبه جلو و سمت چپ، و در نتيجه، کاهش خطر افتادن مي باشد. برای دیدن نتایج این تحقیق می توانید اینجا کلیک کنید.

تاثير ورزش در آب در هیدروجیم بر شدت درد و ناتواني مبتلايان به کمردرد مزمن

کمردرد يکي از مشکلات شايع در دنياي امروز است

علل مختلفی در ایجاد  کمردرد نقش دارند و تقسیم بندی‌های گوناگونی از نظر پزشکان در این ارتباط وجود دارد. سندرم بی تحرکی یکی از مهم‌ترین عوامل ابتلا به بیماری‌های مزمن و ناتوانی جسمانی حرکتی از جمله کمردرد به‌ حساب می‌آید.

از نظر پزشکان بیش از 85 درصد علل دردهای عضلانی مربوط به بی تحرکی می باشد. صرف نظر از عواملی همچون چاقی و نوع شغل، مهم ترین  عوامل کمردرد عبارتنداز:

درد مکانیکی

کمردرد کمر با منشاء درون وندی

درد کمر التهابی

درد به دلیل عفونت

درد ناشی از تومورها

درد کمر با منشاء عروقی

درد کمر با مبدأ روانی

از میان علت‌های فوق، دردهای مکانیکی شایعترین عامل کمردرد می باشند.

ورزش در آب در هیدروجیم يکي از روش هاي درماني طب مي باشد که در درمان بيماري هاي مختلف استفاده مي شود.

 بر روي 48 بيمار زن مبتلا به کمردرد مزمن پژوهشی انجام گرديد. بدین گونه که بيماران در گروه آزمون، هفته اي 3 جلسه 60 دقيقه اي به مدت 3 ماه در استخر همراه مربي ورزش در آب به انجام حرکات ورزشي مخصوص کمردرد پرداختند. و در نهایت مشخص شد، ورزش در آب باعث کاهش شدت درد و ناتواني افراد مبتلا به کمردرد مي گردد. به طور کلی ورزش در آب مي تواند به عنوان يک روش درماني در کنار ساير درمان هاي معمول براي مبتلايان به کمردرد مزمن استفاده گردد. جهت مشاهده نتایج و شیوه ی انجام این پژوهش می توانید اینجا کلیک کنید.

و اما چرا ورزش در آب اینقدر برای مبتلایان به کمردرد مفید است؟

 خاصیت شناوری طبیعی بدن همراه با چگالی نسبی آب باعث کاهش فشار بر مهره‌های ستون فقرات می‌شود، درنتیجه می‌تواند شرایط بیمار را بهبود بخشد. همچنین برخی از خواص مهم آب، که درمان کمرددر را آسان‌تر می‌کند عبارت‌اند از:

• شناوری: آب نیروی گرانش را خنثی می‌کند، درنتیجه هنگامی‌که بیمار در آب غوطه‌ور‌است وزن بیمار بر اندام‌ها کاهش یافته و کنترل خوبی را به بیمار می‌دهد. این عامل می‌تواند تعادل و قدرت اندام‌ها را افزایش دهد. به دلیل حذف مجازی نیروی گرانش،‌ شناور بودن در آب باعث می‌شود بیمار بتواند طیف وسیعی از حرکات درمانی را اجرا نماید، بخصوص تمریناتی که نیازمند بلند کردن پا می‌باشد. برای اکثر افراد پا سنگین‌ترین اندام محسوب می‌گردد.

• ویسکوزیته یا گرانروی آب: به دلیل وجود اصطکاک ملایم، آب در برابر بدن یک مقاومت ایجاد می‌کند، این امر می‌تواند تعادل و استقامت اندام آسیب‌دیده را افزایش دهد. همچنین احتمال آسیب‌دیدگی در اثر از دست دادن تعادل نیز کاهش می‌یابد.

• فشار هیدرو استاتیک: فشار هیدرو استاتیک موجود در آب باعث می‌شود آب‌درمانی عملکرد قلب و ریه را بهبود ببخشد، آب‌درمانی یک راه بسیار مفید برای حفظ و ارتقاء عملکرد قلبی – ریوی محسوب می‌گردد. همچنین این اثر فشار باعث بهبود جریان خون عضلات نیز می‌گردد.

علاوه بر این ورزش در آب می‌تواند مزایای دیگر زیر را نیز برای بیمار به ارمغان آورد:

• آرام‌سازی عضلاتی که بیش‌ازحد از آن‌ها استفاده شده است.
• کاهش فشار در مفاصل دردناک
• کاهش استرس
• بهبود جریان خون
• افزایش گردش خون و هضم
• کاهش حساسیت بدن نسبت به درد

لازم به ذکر است، برنامه تمرین در آب برای مبتلایان به کمر درد به شرح زیر است:

برنامه ورزش در آب برای مبتلایان به کمردرد

 جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.

پارکينسون يکي از شايع ‌ترين بيماري ‌هاي تخريب سيستم عصبي مرکزي است که بيشتر متمرکز بر گروه سني سالمندان است. به دليل گستردگي اختلالات و عوارض ناشي از اين بيماري، مبتلايان به آن با مشکلات زيادي رو به رو مي ‌شوند. برخي از اين مشکلات عبارت از دشواري در راه رفتن، گام برداشتن، تغيير جهت دادن، جا به ‌جايي، عدم تعادل و قامت خميده مي ‌باشد که بر اعمال روزانه‌ بيماران مانند نشستن و برخاستن، لباس پوشيدن و بهداشت فردي تاثير منفي دارد.

علایم ﭘﺎرﮐﯿﻨﺴﻮن ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از:

• ﮐﻨﺪی ﺣﺮﮐﺖ: ﺑﯿﻤﺎر پارکینسون ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺣﺮﮐﺎت ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮐﻨﺪی اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دﻫﺪ. ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت ﮐﻪ ﺷﺮوع ﺣﺮﮐﺖ  ﮐﻨﺪ و ﮐﺴﺎﻟﺖ آور اﺳﺖ و در اداﻣﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﯿﻤﺎر از ﮐﻨﺘﺮﻟﺶ ﺧﺎرج ﺷﺪه و دﭼﺎر ﻋﺪم ﺗﻌﺎدل ﻣﯽ ﺷﻮد.

•  ﻟﺮزش: در ﺣﺎﻟﺖ اﺳﺘﺮاﺣﺖ اﻧﺪاﻣ ﻬﺎی ﻓﺮد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﭘﺎرﮐﯿﻨﺴﻮن ﺑﻪ ﺧﺼﻮص در ﻗﺴﻤﺘﻬﺎی دﯾﺴﺘﺎل اﻧﺪام لرزش دارد. لرزش ﺑﺎ اﻧﺠﺎم ﺣﺮﮐﺎت و ﺳﻌﯽ در ﺷﺮوع آن ﻫﺎ ﮐﻢ و ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﻗﻄﻊ ﻣﯽ ﺷﻮد. رﯾﺘﻢ لرزش در اﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎران ۴ ﺗﺎ ۷ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﺮ ﺛﺎﻧﯿﻪ است.

•  ﺳﻔﺘﯽ اﻧﺪاﻣﻬﺎ: رﯾﮋﯾﺪﯾﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺳﻔﺘﯽ اﻧﺪاﻣﻬﺎ ﻧﺎﺷﯽ از اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﻮن ﻫﻤﺰﻣﺎن ﻋﻀﻼت آﮔﻮﻧﯿﺴﺖ و آﻧﺘﺎﮔﻮﻧﯿﺴﺖ ﺣﺮﮐﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﺨﺼﻪ درﮔﯿﺮی دﺳﺘﮕﺎه اﮐﺴﺘﺮاﭘﯿﺮاﻣﯿﺪال اﺳﺖ. در رﯾﮋﯾﺪﯾﺘﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﺮﮐﺖ رﻓﺖ و ﺑﺮﮔﺸﺖ ﯾﮏ ﻣﻔﺼﻞ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﮐﻞ داﻣﻨﻪ ﺣﺮﮐﺘﯽ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﻋﻼﻣﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﭼﺮخ دﻧﺪه ای ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ.

 در تحقيقی با هدف بررسي اثر يک دوره برنامه‌ تمريني ورزش در آب بر تعادل بيماران مبتلا به پارکينسون  از نوع نيمه تجربي و پيش ‌آزمون – پس ‌آزمون با گروه شاهد بود.

جامعه‌ آماري اين تحقيق را کليه‌ بيماران مبتلا به پارکينسون مراجعه کننده به مطب متخصصين مغز و اعصاب شهر اصفهان تشکيل دادند.

تعداد 20 زن مبتلا به پارکينسون به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (10 بيمار) و شاهد (10 بيمار) قرار گرفتند.

آزمودني ‌هاي گروه ورزش ‌درماني در آب به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه‌ 60 دقيقه ‌اي به انجام فعاليت در آب پرداختند، در حالي که بيماران گروه شاهد در اين مدت فقط پي ‌گيري شدند و جز درمان ‌هاي دارويي، هيچ فعاليت بدني موثري را تجربه ننمودند.

در ابتدا و انتهاي دوره، تعادل بيماران توسط مقياس تعادلي Berg ارزيابي شد. داده ‌ها با استفاده از آزمون ANCOVA در سطح P<0.05 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.

يافته ‌ها: در اين مطالعه بهبود معني ‌داري در نمرات تعادل گروه تجربي نسبت به پيش از دوره تمريني يافت شد (P<0.05)، در حالي که در گروه شاهد تغيير معني ‌داري مشاهده نشد (P³0.05). در مقايسه با گروه شاهد، نمرات تعادل گروه تجربي پس از هشت هفته ورزش ‌درماني در آب افزايش معني ‌داري نشان داد.

نتيجه ‌گيري: نتايج نشان داد که ورزش ‌ در آب مي‌ تواند به عنوان يک روش درماني مفيد و موثر در جهت بهبود تعادل و به دنبال آن بهبود در عملکرد روزانه‌ بيماران مورد استفاده قرار گيرد.

برای دیدن نتایج این تحقیق می توانید اینجا کلیک کنید.

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.

تاثير 8 هفته ورزش در هیدروجیم بر نيمرخ چربي بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

 از دير باز نقش فعاليت بدني در کنترل و بهبود ديابت نوع دو (دیابت شیرین غیروابسته به انسولین) و افزايش حساسيت انسولين مورد توجه بوده است، ولي انجام فعاليت هاي ورزشي در هیدروجیم با توجه به وضعيت روحي و جسماني اين بيماران کمتر مورد بررسي قرار گرفته است.

هدف از انجام تحقيق حاضر، بررسي تاثير هشت هفته ورزش در آب بر نيمرخ چربي در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو بود. که در اين تحقيق نيمه تجربي، از بين مردان 50 تا60 سال مبتلا به ديابت نوع دو شهرستان خميني شهر، تعداد 30 نفر به صورت داوطلبانه و در دسترس انتخاب و در دو گروه تجربي (15 بيمار) و شاهد (15 بيمار) قرار گرفتند. گروه تجربي به مدت 8 هفته (3جلسه در هفته، هر جلسه 45 تا60 دقيقه با شدت 80-60 درصد حداکثر ضربان قلب) تمرينات ورزشي ويژه در آب انجام دادند. در حالي که گروه شاهد هيچ فعاليت بدني منظمي نداشتند. در اين تحقيق متغيرهاي کلسترول تام، تري گليسريد  HDL ، LDL   و VLDL  قبل و بعد از دوره تمريني در دو گروه اندازه گيري شد. در نهايت داده ها با استفاده از آزمون (ANCOVA) مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت.

نتايج تحقيق بيانگر تفاوت معني داري بين ميانگين LDL، HDL، TG، TC و VLDL گروه هاي تجربي و شاهد بود و  نتايج تحقيق نشان داد که ورزش در آب باعث بهبود معني داري در نيمرخ چربي بيماران مبتلا به ديابت دو مي گردد.

برای دیدن نتایج این تحقیق می توانید اینجا کلیک کنید.

برای دیدن نتایج این تحقیق می توانید اینجا کلیک کنید.

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.

ورزش در آب و آب درمانی یکی از برنامه‌های تقویتی و ورزشی فوق‌العاده‌ای است که می‌توانید در استخر انجام دهید. بسیاری از فیزیوتراپ‌ها و پزشکان از این تکنیک برای درمان و توان‌بخشیِ بیمارانشان استفاده می‌کنند تا بیمار بتواند دوباره نیرو و قدرت خود را در طی فرآیند درمانی بازیابی کند.

در این مطلب به تعریف فواید و مضرات آب درمانی و ورزش در آب خواهیم پرداخت و در بخش پایانی نیز بهترین حرکات برای آب درمانی را به شما آموزش می‌دهیم.

ورزش در آب و آب درمانی تمرین هایی است که برای توان‌بخشی و تقویت عضلات استفاده می‌شود؛ اما آیا تابه‌حال به این فکر کرده‌اید که چرا باید این تمرینات را در آب انجام داد؟!

نکته مهم این‌جاست که وقتی تا گردن داخل آب می‌روید، فشار وارد شده روی مفاصلتان کم شده و مفصل‌هایتان فقط ۱۰ درصد وزن بدنتان را باید تحمل کنند که این واقعاً فوق‌العاده است. بنابراین قدرت شفابخش آب باعث می‌شود تا:

• نیروی جاذبه کمتری روی شما بوده و مفاصلتان فشار کمتری را تجربه می‌کنند.
• به‌خاطر گرم‌بودنِ آب داخل استخر، عضلات شل شده و محدوده حرکتی‌تان بیشتر می‌شود.
• به افزایش توان بدنی هنگام انجام تمرینات ورزشی کمک زیادی خواهد کرد.
• در حین راه‌رفتن، کشیدن و حرکت‌کردن، آب از شما حمایت کرده و در نتیجه می‌توانید روی قوی‌کردنِ عضلات و مفاصلتان کار کنید.

تمرین در آب در هیدروجیم و هیدرومِد چه فوایدی دارد؟

• کاهش استرس
• رت قلب و شش‌ها
• بهبود سطح تناسب اندام و استقامت بدنی
• کاهش التهابات و بهبود جریان خون در بدن
• افزایش محدوده حرکتی و انعطاف‌پذیریِ بدن
• رت عضلانی و خوش‌فرم‌شدنِ عضلات

تمرین در آب در هیدروجیم و هیدرومِد برای چه افرادی مفید است؟

به‌طورکلی این نوع تمرین برای همه حتی افراد سالم و دارای تناسب اندام نیز مفید خواهد بود. اما بعضی از افراد می‌توانند فایده بیشتری از این تمرینات ببرند:

افراد آسیب‌دیده، کم‌توان، مبتلا به آرتروز زانو و گردن، دیسک کمر یا کسانی‌که تعویض مفصل داشته‌اند و یا می‌خواهند بدنشان درد کمتری داشته باشد می‌توانند از این تمرینات بهره ببرند. شما می‌توانید برای کسب اطلاعات بیشتر در این مورد با پزشک یا فیزیوتراپ م کنید.

در تمرین در آب در هیدروجیم و هیدرومِد چه نکاتی را باید رعایت کنیم؟

هرگاه در حین تمرین کردن در داخل آب یکی از علائم زیر را داشتید، بهتر است دیگر تمرین نکرده و با پزشک یا غریق‌نجات صحبت کنید:

• سرگیجه
• حالت تهوع
• قرمز شدن صورت یا رنگ‌پریدگی
• احساس ناگهانی خستگی یا ضعف
• تنگی نفس یا سخت نفس کشیدن
• درد و فشار در قفسه سینه یا بالاتنه
• افزایش یا کاهش غیرطبیعی ضربان قلب

چند حرکت مخصوص ورزش در آب در هیدروجیم و آب ‌درمانی در هیدرومِد

• حرکت خم‌کردن زانو

نحوه صحیح انجام حرکت

• داخل استخر بروید.
• صاف ایستاده و پای راست خود را از زانو به سمت عقب خم کنید.
• چند ثانیه در همین وضعیت باقی بمانید.
• پای خود را به حالت اولیه بازگردانده و سپس حرکت را با پای دیگرتان نیز تکرار کنید.
• حرکت را به‌آرامی ۱۵ بار تکرار کنید.

• حرکت تاب‌دادنِ پاها داخل آب

نحوه صحیح انجام حرکت

• صاف بایستید و دستتان را به لبه یا میله استخر بگیرید.
• پای راست خود را بالا آورده و به سمت عقب و جلو تاب دهید.
• حدوداً ۱۵ تا ۲۰ بار این حرکت را تکرار کرده و سپس با پای دیگر خود حرکت را انجام دهید.

• حرکت چرخش پا داخل آب

نحوه صحیح انجام حرکت

• کنار دیوار استخر بایستید و دستتان را به دیواره آن بگیرید.
• پای راست خود را جلو آورده و شروع به چرخاندنِ پایتان به سمت چپ و راست کنید.
• حداقل ۱۵ بار این حرکت را تکرار کرده و سپس با پای دیگر این حرکت را انجام دهید.

• حرکت درجازدن در آب

نحوه صحیح انجام حرکت

• بایستید و شروع به درجازدن داخل آب کنید.
• سعی کنید در حین انجام حرکت، صاف بایستید و سرتان را بالا نگه دارید.
• حداقل ۳۰ ثانیه این تمرین را ادامه داده و بعد از کمی استراحت دوباره آن را تکرار کنید.

5-حرکت به طرفین با کمک دست‌ها

نحوه صحیح انجام حرکت

• داخل استخر صاف بایستید.
• دست‌هایتان را از پهلوها بالا آورده و هم‌زمان با راه‌رفتن داخل آب (به پهلو)، آن‌ها را جلو و پشت سر خود ببرید.
• یک‌بار به سمت راست خود حرکت کرده و دفعه بعد به سمت چپ حرکت کنید.

6- حرکت بالا آوردن دست‌ها از پهلو

نحوه صحیح انجام حرکت

• صاف بایستید و دست‌هایتان را تا ارتفاع شانه بالا ببرید.
• ۱۰ ثانیه در همین وضعیت مانده و سپس دست‌هایتان را پایین بیاورید.
• حداقل ۲۰ بار این حرکت را داخل آب انجام دهید.

7-حرکت شنا در آب

نحوه صحیح انجام حرکت

• داخل آب استخر، کنار میله بایستید.
• دست‌هایتان را به میله گرفته و با خم‌کردنِ آرنجتان سعی کنید داخل آب حرکت شنا انجام دهید.
• دوباره آرنجتان را صاف نموده و خود را به سمت بالا بکشید.

 8- حرکت چرخش کل بدن

نحوه صحیح انجام حرکت

• داخل استخر ایستاده و پاهایتان را به اندازه عرض شانه باز کنید.
• دست‌های خود را بالا آورده و مقابل بدنتان بگیرید.
• بدن، سر و دست‌هایتان را به سمت راست بچرخانید.
• چند ثانیه در همین حالت باقی مانده و سپس به سمت مخالف بچرخید.

9-حرکت بالا آوردن پا

نحوه صحیح انجام حرکت

• پشت به میله لبه استخر ایستاده و با دست‌هایتان میله را بگیرید.
• به‌آرامی پای راست خود را از مقابل به سمت بالا آورده و چند ثانیه در همین حالت نگه دارید.
• حال این‌بار پای چپ خود را بالا ببرید.
• حداقل ۱۵ بار این حرکت را با هر پای خود تکرار کنید.

10- حرکت راه‌رفتن به سمت عقب

نحوه صحیح انجام حرکت

• به‌آرامی بدون این‌که بدنتان را خم کنید، داخل آب به سمت عقب حرکت کنید.
• سعی کنید در هنگام حرکت دست‌هایتان را نیز تکان داده و همه عضلاتتان را به حرکت درآورید.
• حداقل ۳۰ ثانیه به سمت عقب رفته و سپس به سمت جلو حرکت کنید.

نتیجه‌گیری

همیشه منظور از تمرین در آب شنا نیست؛ بلکه شما می‌توانید در استخر راه بروید، پیاده‌روی کنید و نرمش‌های سبک و ایروبیک انجام دهید. تمرین در آب یکی از روش‌های رایج برای تسکین و درمان بیماری‌های مفصلی است.

اگر تمرین در آب به‌طور صحیح و اصولی انجام گیرد،‌ باعث افزایش‌ انعطاف‌پذیری، قدرت عضلانی، استقامت بدنی و بهبود درد در افراد آسیب‌دیده، کم‌توان، مبتلا به آرتروز زانو و گردن، دیسک کمر می‌شود.

بدون استفاده از وسایل می توان تمرینات متنوعی در آب انجام داد ولی به کمک تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد تنوع تمرینات بیشتر و با بازدهی بیشتری را می توان در آب چه برای ورزش در آب و چه آب درمانی به ارمغان آورد.

  برگرفته شده از سایت fitamin.ir

ورزش در آب در هیدروجیم برای تمام گروه های سنی – از کودکان تا افراد سالمند – مفید است. حتی افرادی که با آسیب دیدگی های عضلانی، تاندون یا استخوان مواجه شده اند و همچنین افراد دارای اضافه وزن و ن باردار می توانند ورزش در آب را امتحان کنند.

هر نوع ورزشی برای سلامت بدن انسان خوب است، و ورزش هایی که با آب سر و کار دارند، در زمره تمرینات کم فشار قرار می گیرند، که می تواند از بسیاری جهات برای انسان مفید باشد.

هنگامی که در هیدروجیم هستید، بدن حدود 90 درصد سبک‌تر احساس می شود. این به معنای آن است که هنگام ورزش در آب، بدن اثری مشابه با ورزش در خشکی را تجربه نمی کند.

همچنین، ورزش در آب در هیدروجیم شما را از روتین های یکنواخت در باشگاه دور می کند. با انجام ورزش های آبی در هیدروجیم، شما می توانید طی مدت زمان انجام تمرینات ورزشی شادابی خود را حفظ کنید، در شرایطی که یک روتین تمرینات ورزشی در خشکی می تواند به طور معمول با خستگی و افت سطوح انرژی همراه باشد. افزون بر این، ورزش در آب سرگرم کننده و لذت بخش است.

ورزش در آب در هیدروجیم برای تمام گروه های سنی – از کودکان تا افراد سالمند – مفید است. حتی افرادی که با آسیب دیدگی های عضلانی، تاندون یا استخوان مواجه شده اند و همچنین افراد دارای اضافه وزن و ن باردار می توانند ورزش در آب در هیدروجیم را امتحان کنند.

ورزش کردن در هیدروجیم یک نوع فعالیت درمانی است که هم از نظر جسمانی و هم از نظر روانی برای انسان مفید است. در ادامه با برخی از فواید ورزش در آب در هیدروجیم  بیشتر آشنا می شویم.

کمک به کاهش وزن

ورزش های آبی در هیدروجیم می توانند به کاهش وزن سریع کمک کنند. در ورزش های آبی در هیدروجیم، تمرینات قدرتی و هوازی با مقاومت آب ترکیب می شوند. این به معنای آن است که کل بدن به فعالیت وادار می شود.

با توجه به شدت تمرینات و وزن شما، زمانی که روزانه برای حدود 30 تا 60 دقیقه ورزش آبی انجام می دهید، شما می توانید 300 تا 500 کالری در روز بسوزانید.

مطالعه ای که در سال 2010 در نشریه Journal of Obesity منتشر شد، نشان داد که دویدن در آب می تواند به کاهش چربی بدن و اندازه دور کمر و همچنین بهبود تناسب هوازی و کیفیت زندگی کمک کند.

مطالعه ای دیگر که در سال 2014 در نشریه Journal of Exercise Rehabilitation منتشر شد نیز نشان داد که ورزش آبی منظم در هیدروجیم می تواند به کاهش درصد چربی بدن کمک کند.

بهبود سلامت مفاصل

همان گونه که پیش‌تر اشاره شد، ورزش های آبی در هیدروجیم در دسته ورزش های کم فشار قرار دارند، که به بهبود سلامت مفاصل کمک می کنند. هنگام انجام یک ورزش آبی در هیدروجیم، شناوری در آب موجب می­شود تا فشار زیادی به مفاصل وارد نشود. همچنین، این شرایط اثرات منفی مانند درد و خستگی را به حداقل می رساند.

این برای افرادی که از برخی بیماری های مرتبط با مفاصل، مانند آرتریت، رنج می برند یا افرادی که دوره توانبخشی جسمانی را پشت سر می گذارند، بسیار مفید است.

بهبود انعطاف پذیری و تحرک

طی انجام ورزش هایی که در خشکی انجام می شوند حرکات بدن به واسطه اثرات نیروی گرانش زمین و نگرانی از زمین خوردن محدود می شوند. اما هنگام ورزش در آب در هیدروجیم ، قرار گرفتن بدن در برابر مقاومت آب به انعطاف پذیری بیشتر و افزایش دامنه حرکت مفاصل کمک می کند.

ورزش در آب در هیدروجیم برای بهبود انعطاف پذیری پشت و قسمت پایین بدن مفید هستند. انعطاف پذیری عنصری مهم برای تناسب اندام محسوب می شود، زیرا انعطاف پذیری کم می تواند دامنه حرکت و تحرک را محدود کرده، تعادل و هماهنگی را کاهش دهد.

آب گرم بهترین گزینه برای افزایش انعطاف پذیری است، زیرا به انعطاف بیشتر عضلات کمک می کند. از این رو، برای افزایش انعطاف پذیری و تحرک انتخاب استخرهای آب گرم بهترین گزینه است.

کاهش فشار خون

هنگامی که در هیدروجیم ورزش می کنید، مقاومت آب به گردش کارآمدتر خون در سراسر بدن کمک می کند. این شرایط فشار خون را کاهش می دهد و در بلند مدت، نرخ ضربان قلب در حالت استراحت را نیز کاهش می دهد.

به طور همزمان، ورزش در آب در هیدروجیم روشی خوب برای تقویت استقامت قلبی هستند.

مطالعه ای که در سال 2017 در نشریه European Journal of Preventive Cardiology منتشر شد، نشان داد که همانند ورزش در خشکی، ورزش در هیدروجیم نیز اثر مثبتی در زمینه کاهش فشار خون دارد.

رت عضلانی

به دلیل ماهیت آب ، در مقایسه با هوا مقاومت بیشتری دارد. بر همین اساس است که یک مایل شنا کردن در آب به زمان بیشتری نسبت به یک مایل پیاده روی در خشکی نیاز دارد.

هنگامی که در هیدروجیم ورزش می کنید، عضلات شما به صورت جدی درگیر فعالیت می شوند. همان گونه که برای غلبه بر مقاومت آب تلاش می کنید، عضلات رشد کرده و قوی‌تر می شوند. این شرایط به بهبود انعطاف پذیری و چالاکی عضلانی نیز کمک می کند.

کاهش استرس

هر نوع ورزش در هیدروجیم می تواند در کاهش استرس و اضطراب مفید باشد. فعالیت در آب می تواند یکی از آرامش بخش‌ترین فعالیت هایی باشد که به کاهش استرس کمک می کند. قرار گرفتن در آب برای بدن و ذهن بسیار آرامش بخش است. در حقیقت، از صدای آب برای مدیتیشن نیز استفاده می شود.

تمرینات ورزشی آبی در هیدروجیم مغز را برای ترشح هورمون های احساس خوب که به نام اندورفین شناخته می شوند، تحریک می کند، که این شرایط استرس را کاهش داده و موجب شکل گیری احساسی خوب در شما می شود.

همچنین، انجام ورزش در آب در هیدروجیم جریان اکسیژن به عضلات را بهبود بخشیده و تنفس را تنظیم می کند.

استفاده از دمبل و هالتر هیدروجیم برای کسب بهترین نتیجه

مقاومت آب می تواند به عنوان وزنه یا عامل مقاومت درونی برای انجام تمرینات هوازی و قدرتی عمل کند.

مقاومت آب موجب می شود تا عضلات سخت‌تر کار کنند. این شرایط تسهیل چربی سوزی، کمک به کاهش وزن، و بهبود انعطاف پذیری را در پی دارد.

اگر از نظر کار با دمبل و هالتر هیدروجیم محدودیت ندارید، می توانید برای کسب بهترین نتیجه هنگام انجام ورزش های آبی در هیدروجیم از آنها استفاده کنید. کار با دمبل و هالتر هیدروجیم برای جلوگیری از کاهش تراکم توده استخوانی و پوکی استخوان بسیار مهم است.  

برگرفته شده از سایت عصر ایران (asriran.com)

کمردرد اولین علت ناتوانی در افراد زیر 45 سال می‌باشد. در مقایسه با افراد سالم، این افراد در کنترل پاسچر خود بی‌ثباتی دارند و کوتاهی همسترینگ نیز باعث ایجاد کمردرد می‌شود.

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر حرکت درمانی در آب بر کنترل پاسچر و انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ در ن مبتلا به کمردرد مزمن بوده است.

لازم به ذکر است، ماهیچه‌های همسترینگ شامل سه ماهیچه در ناحیه پشت استخوان ران هستند. وترهای این ماهیچه‌ها به استخوان‌های ساق پا (درشت نی یا نازک‌نی یا هر دو استخوان) اتصال دارند. عمل اصلی این گروه از ماهیچه‌ها، خم کردن (فلکسیون) زانو است.

کشیدگی همسترینگ همانند کشیدگی ماهیچه چهارسر رانی، باعث اختلال در عملکرد مفصل زانو می‌گردد که میزان آن به شدت آسیب بستگی دارد. این ماهیچه‌ها، ازطریق عصب سیاتیک عصب دهی می‌شوند. ماهیچه های همسترینگسه ماهیچه‌ای که در پشت ران، عضلات همسترینگ را به وجود می‌آورند عبارتنداز: ماهیچه نیم‌وتری، ماهیچه نیم‌غشایی، ماهیچه دوسر رانی

در پژوهش زیر که آزمودنی‌های این پژوهش از میان ن 20 تا 40 ساله مراجعه کننده به کلینیک‌های فیزیوتراپی شهر همدان انتخاب شدند. برای ارزیابی کنترل پاسچر از آزمون تعادلی Y استفاده شد و جهت اندازه‌گیری طول عضلات همسترینگ از تست AKE استفاده شد.

گروه تجربی تمرینات درمانی در آب را به مدت 6 هفته و 3 جلسه در هفته انجام دادند. برای مقایسه میانگین‌ها از آزمون‌های t همبسته و t مستقل در سطح معنی‌داری 05/0 استفاده شد، برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 20 استفاده شد.

یافته‌ها:

نتایج آزمون t وابسته نشان داد که کنترل پاسچر و همچنین انعطاف پذیری عضلات همسترینگ پای چپ و راست در گروه تجربی بهبود معنی‌داری داشته است ولی در گروه کنترل بهبودی معنی‌داری حاصل نشد و در آزمون t مستقل تفاوت معنی‌داری بین میزان تغییر این دو متغیر مشاهده شد.

نتیجه گیری:

برنامه آب درمانی در هیدرومِد استفاده شده در این پژوهش احتمالاً می‌تواند موجب بهبود کنترل پاسچر و همچنین افزایش انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ که یکی از فاکتورهای مهم در کمردرد است شود.

با توجه نتایج این پژوهش، می‌توان از این برنامه تمرینی در توانبخشی افراد مبتلا به کمردرد به منظور بهبود کنترل پاسچر و افزایش انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ استفاده نمود.

منبع:

یلفانی علی، غلامی بروجنی بهنام، احمدنژاد لیلا، اسمی شیرین. اثر حرکت درمانی در آب بر تعادل و انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ در ن مبتلا به کمردرد مزمن. نشریه پژوهش توانبخشی در پرستاری. ۱۳۹۶; ۳ (۳) :۳۹-۴۷

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.

آرتریت روماتوئید چیست؟

آرتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی شایعترین بیماری التهابی سیستمیک مفاصل بوده و جزء بیماری‌های خود ایمنی مزمن است.

شیوع جهانی آن حدود یک درصد گزارش شده‌است. ن، سیگاری‌ها و افراد دارای سابقه خانوادگی مثبت بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند. همچنین ناتوانی دراین بیماری شایع و قابل توجه است.

بگونه ای که در یک مطالعه همگروهی درآمریکا ۳۵٪ افراد مبتلا به آرتریت روماتویید بعد از ۱۰ سال دچار ناتوانی در انجام کار شده بودند. معیارهای تشخیصی آن درگیری حداقل یک مفصل همراه با تورم و درد است. احتمال تشخیص آرتریت روماتویید با افزایش تعداد مفاصل کوچک درگیر افزایش می‌یابد.

در آغاز، ممکن است لوکالیزه کردن درد، تورم و حساسیت در لمس، به سختی امکان‌پذیر باشد. درد در مفاصل درگیر و تشدید درد در اثر حرکت، شایع‌ترین تظاهرات آرتریت روماتوئید تثبیت شده است.

الگوی درگیری مفصلی هماهنگ است، اما همیشه با درجه التهاب ظاهر شده، مطابقت نمی‌کند.

خشکی عمومی شایع است و معمولاً پس از دوره‌های بی حرکتی، به بیشترین حد خود می‌رسد، خشکی صبحگاهی با مدتی بیش از یک ساعت تظاهری تقریباً تغییرناپذیر از آرتریت التهابی است و ممکن است در افتراق آن از انواع متعدد بیماری‌های مفصلی غیر التهابی، کمک‌کننده باشد.

نشانه های این بیماری

در مجموع نشانه‌های آرتریت روماتوئید از این قرار اند:سفتی صبحگاهی مفاصل، تورم مفاصل، درد مفصلی، ضعف و خستگی

تمرين ورزشي با بهبود سلامتي در بسياري از جمعيت ها در ارتباط است. به نظر مي رسد كه فعاليت هاي ورزشي در جمعيت مبتلا به آرتريت روماتوئيد (Rheumatoid Arthritis-AR) ممكن است باعث كاهش نشانه هاي اين بيماري شود.

در تحقیقی به بررسي تاثير فعاليت منظم ورزشي در آب در هیدرومِد بر تغييرات پاسخ ايمني در جمعيت RA انجام گرفته است.

در اين مطالعه نيمه تجربي كنترل شده، 30 بيمار مبتلا به بيماري RA به طور تصادفي به دو گروه مساوي تمرين هوازي و گروه شاهد، تقسيم شدند.

برنامه تمرين ورزشي 8 هفته با شدت 65-75 درصد حداكثر ضربان قلب بيشينه، سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60 دقيقه اجرا شد. نمونه خوني آزمودني ها در سه نوبت 24 ساعت قبل، 24 ساعت بعد و دو ماه بعد از آزمون گرفته شد.

مقدار پروتئين واكنشگر-C، پروتئين كمپلمان C3 و C4 با روش هاي استاندارد اندازه گيري شدند. تحليل داده ها در سطح خطاي آلفاي 5 درصد و توسط نرم افزار SPSS نسخه 17 انجام شد.

نتايج نشان داد بعد از 8 هفته تمرين منظم ورزشي در آب كاهش معني داري در مقادير سرمي CRP و C4 در گروه تجربي نسبت به قبل از تمرين مشاهده شد، اما در گروه شاهد چنين نبود. همچنين در تحقيق حاضر تغييرات C3 معني دار نبود .

تمرينات منظم ورزشي در آب در هیدرومِد مي توانند باعث كاهش سطوح شاخص هاي التهابي شوند و در نتيجه نقش به سزايي در پيشگيري و كنترل بيماري هاي قلبي- عروقي در بيماران RA نيز داشته باشند.

منبع:

اصغري فاطمه*, توفيقي اصغر, سيدمرداني سيدمصطفي. تاثير تمرين در آب بر پاسخ هاي ايمني پروتئين هاي CRP و كمپلمان C3 و C4 در بيماران آرتريت روماتوئيد. علوم پزشكي رازي (مجله دانشگاه علوم پزشكي ايران) : دي 1395 , دوره 23 , شماره 151 ; از صفحه 21 تا صفحه 30 .

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.